Dlaczego? Chociażby dlatego, że w przypadku problemów trudniej będzie mu się bronić przed zarzutami o brak kompetencji. Dziedzina nie jest łatwa, pacjenci są obecnie należycie uświadomieni w swoich prawach. Trudno zakładać, że problemy nigdy się nie pojawią. Czy był błąd, czy go nie było - to jedno. Druga sprawa to pytanie o przekroczenie kompetencji. Na takie pytania odpowiadają sądy lekarskie, sądy cywilne, biegli lekarze. Sprawy w tej materii ciągną się latami. Niejednokrotnie sam w nich uczestniczę jako biegły. Pamiętajmy zatem o stopniowym, harmonijnym i odpowiedzialnym rozwoju. Warunki ku temu w Polsce są odpowiednie.

infoDENT24.pl: Jakie w tym względzie obowiązują standardy w naszym kraju?

dr n. med. Mariusz Duda: W Polsce nie obowiązują przepisy, które regulowałyby liczbę implantologów. Nie ma stosownych zasad na poziomie unijnym i uważam, że w tym względzie restrykcje nie są konieczne. Nie widzimy powodów, dla których tylko lekarze z konkretną specjalizacją zajmować mieliby się implantami.

W środowisku polskich implantologów funkcjonują dwie prężne organizacje: Ogólnopolskie Stowarzyszenie Implantologii Stomatologicznej oraz, współtworzone przeze mnie, Polskie Stowarzyszenie Implantologiczne.

Zarówno PSI, jak i OSIS ułatwiają wszystkim chętnym lekarzom zdobycie niezbędnego doświadczenia w implantologii stomatologicznej. Mamy wiele dróg edukacyjnych, na przykład: certyfikowany przez PSI, roczny, kończąc się egzaminem cykl szkoleniowy Curriculum Implantologii dla początkujących i średnio zaawansowanych. Mamy również studia podyplomowe za granicą na poziomie Master Msc, w których uczestniczą polscy lekarze.

Nie koniec na tym. Sprawnie funkcjonuje lista dyskusyjna z zakresu implantologii, tam lekarze implantolodzy dzielą się swoimi problemami, proponują sposoby ich rozwiązywania.

W środowisku implantologów zasady koleżeńskości nie są pustym frazesem. Wzajemna życzliwość to nieformalny, niewymuszony standard. Młodsi stażem lekarze dentyści zawsze mogą liczyć na radę ze strony starszych kolegów. Zawsze można poprosić o konsultację, o wsparcie w opracowaniu trudnego przypadku. Przyjazna, niemal rodzinna atmosfera panuje podczas spotkań PSI, ale także w trakcie międzynarodowych konferencji i sympozjów. Czujemy, że jesteśmy razem nie tylko na pamiątkowych fotografiach.

Apeluję o to, żeby w swoim otoczeniu budować taką koleżeńskość. Nie mówmy przy pacjentach z założenia złych opinii o pracy koleżanki lub kolegi. Jeśli coś poszło nie tak, a zdarza się to czasem każdemu z nas przy tysiącach przyjmowanych w skali roku chorych - pacjent zaczyna krążyć po gabinetach. Wystarczy zadzwonić do kolegi, żeby wspólnie rozwiązać problem i pomóc pacjentowi. Doceni to zarówno pacjent jak i lekarz, którego wspomożemy. Z solidarności lekarskiej powinniśmy być dumni, musimy cenić siebie i nasze środowisko.