Dwa tygodnie, ale po ciemku
Zespół naukowców z CSIRO badał współczynniki przeżycia zakaźnego SARS-CoV-2 w sztucznym roztworze na sześciu rodzajach powierzchni. Próbki zawierały ilość wirusa o stężeniu podobnym do poziomu, w jakim występuje w kroplach wydzielanych przez osoby zakażone.

Badany materiał pozostawiono na 28 dni na przykładowych materiałach, z którymi mamy do czynienia na co dzień m.in. na stali nierdzewnej, szkle, polimerze z którego robione są banknoty, materiale bawełnianym.

W różnych odstępach czasu pobierano próbki z testowanych powierzchni, by sprawdzić czy wirus pozostał zdolny do zakażania.

Badania pokazały, że w ciemności, bez wystawienia na działanie promieni UV, w temperaturze pokojowej pozostaje on ekstremalnie silny.

Po czterech tygodniach na gładkich, nieporowatych powierzchniach nadal znajdował się materiał zakaźny. Na tkaninie żywego wirusa nie wykryto w ciągu ostatnich 14 dni badania.

Naukowcy zaobserwowali, że okres aktywności patogenu skraca się wraz ze wzrostem temperatury, przy 30°C nie przetrwał on 7 dni na stali nierdzewnej, banknotach polimerowych i szkle.

Na tkaninie nie był wykrywalny dłużej niż 3 dni. W temperaturze zwiększonej o kolejne 10°C wirus był inaktywowany znacznie szybciej – nie dało się go wykryć po 16h w przypadku tkaniny, 24h na szkle i papierze, 48h na stali nierdzewnej.

Co wiadomo na pewno?
Testy laboratoryjne, przeprowadzone w mniej sprzyjających wirusowi warunkach niż te w Australii, już wcześniej wykazały, że może on przetrwać około 2-3 dni na banknotach i szkle oraz do 6 dni na plastiku i stali nierdzewnej.

Cząsteczki SARS-CoV-2 uwalniane przez osobę zakażoną stopniowo ulegają naturalnej inaktywacji, czas w jakim to następuje zależy m.in. od rodzaju powierzchni, na której wirus się znalazł. Na okres ten wpływa także temperatura, nasłonecznienie i wilgotność.

Mimo że wyniki są różne, wszystkie podkreślają potrzebę regularnej dezynfekcji rąk przy użyciu żeli lub chusteczek do rąk w miejscach publicznych, ponieważ wirus może być przenoszony z poręczy, guzików w windzie, każdego używanego ekranu dotykowego na skórę dłoni, a z rąk w okolice nosa, ust i oczu.

Bankomaty, poręcze, klamki, kasy samoobsługowe i pieniądze stają się potencjalnym źródłem zakażenia. Dlatego trzeba pamiętać o dezynfekowaniu rąk po styczności z takimi powierzchniami.

Wirus może dostać się do organizmu przez odsłoniętą śluzówkę, kiedy niezdezynfekowaną dłonią dotyka się oczu, nosa i ust. Dezynfekując powierzchnie, na których najczęściej gromadzą się wirusy np. klamki, włączniki światła, blaty stołów i biurek, zabawki, piloty odpowiednim środkiem dezaktywujemy także bakterie, grzyby drożdżopodobne, prątki gruźlicy, również wirusy grypy, opryszczki, HIV, żółtaczki typu B i C, Rotawirusy, Adenowirusy.