Halitoza może występować nawet u 38 proc. dzieci - wynika z danych uzyskanych w badaniu prowadzonym w 2014 r na Boston University Henry M. Goldman School of Dental Medicine. Opisano kilka przyczyn tej nieprzyjemnej dolegliwości - nagromadzony nalot bakteryjny na języku i zębach, choroby przyzębia, próchnica, ropień okołozębowy, owrzodzenie jamy ustnej, choroby kości i niedostateczna produkcja śliny.

Niełatwy pomiar halitozy
Obecnie „złotym standardem” w codziennej diagnostyce halitozy jest ocena organoleptyczna - czyli zdolność ludzkiego zmysłu powonienia do wyczuwania nie tylko lotnych związków siarki, ale też innych związków organicznych w wydychanym powietrzu. Najczęstszym systemem oceny jest skala opracowana przez Rosenberga i McCullocha.

Jednak ta metoda nie jest w stanie wykryć pacjentów z:
- pseudohalitozą (nieprzyjemny zapach z ust nie jest wyczuwalny przez otoczenie, ale pacjent uparcie skarży się na jego występowanie),
- halitofobią (po zakończeniu leczenia pacjent jest nadal przekonany, że choruje na halitozę; lekarz nie stwierdza objawów halitozy w wywiadzie i badaniu przedmiotowym).

Dlatego w rozpoznaniu halitozy lepiej posiłkować się kilkoma metodami. Ocenę lotnych związków siarki można przeprowadzić za pomocą różnych specjalistycznych przenośnych aparatów - na przykład Oral ChromaTM.

Ostatnio rozważa się także stosowanie badania ilości enzymu  β-galaktozydazy w ślinie, jako metody pomocniczej w ocenie problemu nieprzyjemnego oddechu. Choć w sposób bezpośredni nie mierzy halitozy, ale ponieważ w 90 proc. przypadków przyczyna problemu leży w jamie ustnej, to jest przydatna metoda oceny,  gdyż w badaniach na dorosłych pacjentach udowodniono związek między aktywnością tego enzymu ai ilością lotnych związków siarki w wydychanym powietrzu.

Celem badania prowadzonego we Włoszech było porównanie kilku metod diagnozowania halitozy u dzieci (oceny organoleptycznej, chromatografii gazowej oraz pomiaru aktywności β-galaktozydazy w ślinie). A także zbadanie wpływu leczenia ortodontycznego na halitozę. 

W badaniu wzięło udział 50 dzieci (średnia wieku 8,7 lat), pacjentów kliniki stomatologii dziecięcej w University of Rome Tor Vergata. Podczas wizyt u dentysty notowano poziom higieny jamy ustnej oraz fakt stosowania i rodzaj aparatu ortodontycznego.

Ilość enzymu wskaźnikiem halitozy
Jakość oddechu każdego dziecka określano wg skali od 0 do 5, jeśli ocena wynosiła więcej niż 2  - uznawano, że dziecko ma halitozę. Przenośnym aparatem do chromatografii gazowej wykonywano pomiar lotnych związków siarki i aktywność β-galaktozydazy. 

W badanej grupie (wszystkie dzieci miały podobny poziom higieny jamy ustnej) ponad  54 proc. małych pacjentów miało halitozę. Stwierdzono istotny związek między ilością enzymu β-galaktozydazy a lotnymi związkami siarki, siarczkiem wodoru i metanotiolem.