• Bruksizm jest często oznaką stresu, w jakim żyje człowiek, wobec tego trudno przyczyny tego problemu wyeliminować.
• Mimowolne zgrzytanie zębami dotyczy znacznej części osób w wieku średnim. Po ok. 60-tym roku życia liczba pacjentów dotkniętych tą przypadłością zmniejsza się.
• Szwajcarskie badanie dowodzi, że dwie trzecie pacjentów z bruksizmem ma obustronne zmiany kostne w kątach żuchwy. 
• Pantomogram może być dobrym sposobem na zdiagnozowanie bruksizmu.

Pacjenci, którzy zgrzytają zębami, mogą być  szczególnie podatni na alokację kości, co wykazuje pantomogram. Zatem panoramiczne zdjęcia rtg mogą być wykorzystywane do diagnozowania bruksizmu.

Badanie przeprowadzone w wykazało, że wielu pacjentów z bruksizmem miało zmiany kostne w okolicy kłykcia żuchwy. To pierwsze badanie, w którym zbadano  zmiany  morfologiczne u osób z bruksizmem.

Praca ukazała się w  BMC Oral Health.

- Oprócz wywiadu i badania klinicznego, radiologicznie zdiagnozowane  położenia kości stawu skroniowo-żuchwowego może służyć jako dodatkowy wskaźnik diagnostyczny bruksizmu – napisał kierujący badaniem dr Jens Christoph Turp z University Center for Dental Medicine Basel, w Szwajcarii.

Bruksizm skutek stresu dnia powszedniego

Bruksizm jest powszechnym schorzeniem, występuje u co trzeciego dorosłego (w ciągu dnia) i u 15 proc. osób śpiących. To nic innego jak nadmierna aktywność mięśni (wynik wzrostu napięcia mięśniowego), a niekiedy nadmierny przerost mięśni żwaczy, objawiający się kwadratową szczęką. O bruksizmie mogą też świadczyć odciski zębów na języku lub biała kreska na śluzówce policzków.

W dłuższej perspektywie bruksizm zwiększa ryzyko starcia zębów, bólu mięśni odpowiedzialnych za żucie oraz stawów skroniowo-żuchwowych. U pacjentów cierpiących na  bruksizmu dentyści stwierdzają często obnażenie zębiny wskutek starcia powierzchni zębów. 

 Do pewnego stopnia mniejszym problemem jest bruksizm, który występuje w ciągu dnia, już samo uświadomienie sobie przez pacjenta, że zbyt mocno zaciska zęby, pomaga zmniejszyć objawy. Bruksizm nasila się pod wpływem stresu, czy różnych trudnych stanów emocjonalnych, może także towarzyszyć depresji. Sprzyjają mu zaburzenia budowy anatomicznej zębów, wady zgryzu, a nawet nieprawidłowo założone wypełnienie.

Pantomogram namierzy bruksizm

Obecnie klinicyści najczęściej oceniają bruksizm na podstawie relacji pacjentów i badania klinicznego. Szwajcarscy naukowcy założyli, że pomocną metodą w diagnozowania bruksizmu może być panoramiczne zdjęcie rtg.

Aby ustalić, czy istnieje korelacja między bruksizmem a zmianami kostnymi, badacze przeanalizowali 200 panoramicznych zdjęć rtg. Połowa pantomogramów pochodziła od dorosłych, u których zdiagnozowano bruksizm, pozostałe 50 proc. to zdjęcia dzieci w wieku od 12 do 18 lat, które posłużyły jako grupa kontrolna.

Bruksizm zmienia staw skroniowo-żuchwowy

Zmiany kostne stwierdzono w 95 kątach żuchwy u 59 dorosłych osób z bruksizmem. Prawie dwie trzecie tych pacjentów miało obustronne zmiany.  Zgodnie z oczekiwaniami, u dzieci na zdjęciach rentgenowskich nie zaobserwowano żadnych zmian kostnych, napisał autor.

Kiedy prześwietlenie zębów wykaże zmiany kostne w kątach żuchwy pacjentów, należy je interpretować jako funkcjonalną adaptację do długotrwałego zwiększonego obciążenia, które występuje, gdy mięśnie zaciskające szczęki kurczą się z powodu bruksizmu. Zatem widoczna na pantomogramie  zmiana  może służyć jako wskazówka lub potwierdzenie bruksizmu – podkreśla badacz.