• Przed przystąpieniem do prac protetycznych może być niezbędne podjęcie leczenia: endodontycznego, zachowawczego, periodontologicznego lub chirurgicznego
  • Coraz popularniejsze jest przedstawianie pacjentom metamorfozy uśmiechu, przy wykorzystaniu komputerowego projektowania Digital Smile Project
  • Pacjent, bez wstępnego szlifowania zębów, powinien zapoznać się z możliwym do uzyskania efektem estetycznym

Na ulicach niektórych miast Indii można spotkać „chodnikowych” handlarzy protez zębowych. Transakcja kupna – sprzedaży odbywa się poprzez wybór z dużej sterty plastikowych protez zębowych tej najbardziej odpowiadającej rozmiarem żuchwie i szczęce klienta. Przymiarki odbywają się na miejscu. Istnieje duża szansa, że po kilku próbach zainteresowany wybierze dla siebie odpowiedni „garnitur” zębów. Brzmi jak horror i w zasadzie istnieje duże szansa, że użytkownik takich protez będzie doznawał odczuć jakby grał w takim horrorze główną rolę.

Na szczęście nasza rzeczywistość, dotycząca leczenia protetycznego, nie ma nic wspólnego z przedstawionym obrazkiem.

Etapy protetycznego leczenia  

Na czym polegają etapy protetycznego leczenia w rozmowie z infoDENT24.pl przedstawił dr n. med. inż. Tadeusz Zdziech, prezes Stowarzyszenia Inżynierów i Magistrów Techniki Dentystycznej.

Tadeusz Zdziech zaznacza, że tak modne ostatnio cyfrowe rozwiązania, takie jak DSD (Digital Smile Design) - analiza okluzji i cyfrowe projektowanie uśmiechu, CAD/CAM - CAM (Computer Aided Design) - komputerowo wspomagane projektowanie, CAM (Computer Aided Manufacturing) - komputerowe wspomaganie wytwarzania, to tylko narzędzia, które mogą wspomóc, a nie zastąpić, pracę zespołu stomatologicznego, do którego należy również protetyk techniki dentystycznej. 

Leczenie protetyczne składa się z sześciu podstawowych etapów:

 1. Diagnoza przed leczeniem protetycznym

Diagnoza polega na wysłuchaniu historii pacjenta i powodów, dla których zgłosił do gabinetu stomatologicznego. Ważne są jego potrzeby, oczekiwania i marzenia.

Badanie pacjenta, mające na celu m.in. ocenę zębów, na których mają być osadzone uzupełnienia oraz analiza zwarcia są nieodzowne, aby lekarz w kompleksowy sposób spojrzał na problemy pacjenta.

Wykonanie badań radiologicznych ma na celu ocenę struktury zębów oraz tkanki kostnej.

W celu stworzenia wizualizacji efektów leczenia końcowego (DSD) można wykorzystać fotografie pacjenta z zachowanymi własnymi zębami oraz serię zdjęć fotograficznych z symulacją stanu pożądanego.

Na tym etapie planuje się pracę, która spełni marzenia pacjenta co do estetyki wyglądu, przede wszystkim zaś odpowie na jego oczekiwania co do funkcjonalności protezy. 

2. Plan leczenia protetycznego

Po analizie wszystkich danych dotyczących zdjęć i obrazu radiologicznego, kształtu, koloru, liczby zębów, ustalany jest optymalny plan leczenia m.in. procedury medyczne jakie trzeba zastosować. Mogą one dotyczyć szczegółów leczenia: endodontycznego, zachowawczego, periodontologicznego, chirurgicznego, w końcu protetycznego.

3. Wizualizacja leczenia protetycznego

Jeśli plan leczenia obejmuje poprawę estetyki uśmiechu lub odbudowę (rekonstrukcję) warunków zgryzowych, to na bazie wykonanych w pracowni techniczno - dentystycznej modeli gipsowych, otrzymanych z pobranych wycisków, omawiany jest projekt (wizualizacja) przyszłej odbudowy protetycznej, pozwalający uzyskać najlepszy efekt terapeutyczny i estetyczny.

Wymagane jest przedstawienie pacjentowi metamorfozy uśmiechu, przy wykorzystaniu komputerowego projektowania Digital Smile Project, a także wykonanie Wax-up - modelu woskowego przyszłej pracy, na bazie którego powinien być opracowany klucz silikonowy i Mock-up - robota z materiału tymczasowego.

Taki scenariusz zapewni to, że pacjent, bez jakiekolwiek preparacji zębów (szlifowania), może zapoznać się z zakładanym efektem estetycznym.

W przypadku spełnienia oczekiwań pod względem estetycznym, ale i funkcjonalnym, lekarz stomatolog przystępuje do preparacji zębów, a następnie osadza pracę z materiału tymczasowego, w celu zabezpieczenia oszlifowanych zębów do czasu przyszłej wizyty i oceny proponowanej rekonstrukcji.

Pacjent przez kilka dni testuje tymczasową pracę, a w trakcie kolejnej wizyty u lekarza dentysty przekazuje wrażenia z noszenia tzw. prowizorium. Analizowane są wszystkie uwagi i sugestie pacjenta odnoszące się do kształtu, estetyki i komfortu użytkowania protezy. Ważne są aspekty dotyczące chociażby wymowy lub spożywania pokarmów.

W przypadku, gdy efekt nie jest zadawalający, wszelkie uwagi pacjenta zostają spisane i wraz z modelem woskowym przekazane do pracowni (laboratorium) techniczno - dentystycznej, gdzie zgodnie z wytycznymi nanoszone są korekty.

4. Wizyta zabiegowa w leczeniu protetycznym

Po wykonaniu wycisków pola protetycznego i oszlifowaniu zębów lub wykonaniu tzw. przenośników do implantów - wyciski (negatywy pola protetycznego) zostają przesłanie, wraz z woskowym modelem, do pracowni techniczno - dentystycznej - w celu wykonania ostatecznej pracy.

W przypadku konieczności przeprowadzenia dodatkowych zabiegów, dotyczących np. plastyki dziąsła - w celu uzyskania harmonijnego przebiegu girlandy dziąsłowej, czas użytkowania uzupełnień tymczasowych ulega wydłużeniu, a moment pobrania wycisków odraczany jest do czasu pełnego zagojenia tkanek.

5. Wykonanie pracy protetycznej

Na podstawie wykonanych wycisków, protetyk techniki dentystycznej odlewa modele i wykonuje ostateczną pracę (razem z wyciskami otrzymuje z gabinetu stomatologicznego pełen opis przyszłej rekonstrukcji i rodzaj wybranego materiału). W razie konieczności, pacjent może spotkać się z protetykiem techniki dentystycznej w celu omówienia estetycznych aspektów przyszłej rekonstrukcji tzw. charakteryzację (mikropęknięcia, przebarwienia, przezierność, kolor).

6. Przekazanie pracy protetycznej pacjentowi

Po dostarczeniu z pracowni techniczno - dentystycznej gotowej pracy do gabinetu stomatologicznego i zdjęciu uzupełnienia tymczasowego, praca protetyczna jest przymierzana. Na tym etapie oceniana jest nie tylko forma i kształt, lecz także kolor, przebarwienia, gra świateł (jego załamanie w stosunku do np. własnych zębów pacjenta).

W przypadku pełnej akceptacji pracy przez pacjenta, uzupełnienie jest osadzane (cementowane lub przykręcane) na stałe na zębach pacjenta.