Wiele gatunków bakterii z tej rodziny powoduje zakażenia krzyżowe w szpitalach, twierdzi dr Xuesong He, z Forsyth Institute, współautor badania. Naukowcy umieszczali setki próbek bakterii z jamy ustnej w probówkach. Nawykłe do bogatego w składniki pokarmowe środowiska jamy ustnej mikroby głodowały w tych warunkach. Każdego dnia ich żywotność była sprawdzana. Niemal wszystkie ginęły w ciągu kilku pierwszych dni, ale Klebsiella pneumoniae, Klebsiella oxytoca i Providencia alcalifaciens trwały najdłużej,  K. pneumoniae oraz K. oxytoca surviving przez ponad 100 dni.

Klebsiella stanowi zaledwie 0,1 proc. drobnoustrojów jamy ustnej, a jej wytrzymałość na niekorzystne warunki zdumiała naukowców. Jej genotyp był badany, pierwszego dnia eksperymentu i po 100 dniach. Okazało się, że bakteria przechodzi mutacje, które najprawdopodobniej ułatwiają jej przeżycie i funkcjonowanie nawet bez źródła pokarmu.

 - W trakcie analizy genetycznej okazało się, że te enterobakterie mają większe genomy niż inne bakterie jamy ustnej, a to daje im większe możliwości przystosowania się do bardziej zróżnicowanych źródeł energii, podkreśla dr He.

 Jako oportunistyczny patogen Klebsiella żyje w jamie ustnej zdrowych osób, stłoczona z innymi gatunkami i nie będąca w stanie zwiększyć swojej liczebności ponad miarę lub wywoływać problemów ze zdrowiem. Jednak poza środowiskiem jamy ustnej, gdzie tylko nieliczne mikroby są w stanie przeżyć, to właśnie Klebsiella króluje. Trwa na różnego typu powierzchniach w szpitalu  głównie w  zlewach i na blatach mebli. Dla pacjenta o obniżonej odporności może stanowić źródło zakażenia.

 - Ślina jest bogatym źródłem bakterii i wirusów. Chcemy zrozumieć w jaki sposób patogeny, które zwykle występują w niej w mniejszości, zaczynają dominować w mikrobiomie jamy ustnej, a także trwać przez długie okresy poza organizmem i zakażać - podkreśla periodonta dr Jeff McLean z University of Washington School of Dentistry.

Klebsiella może powodować groźne dla życia zapalenie płuc i zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.  Bakteria ta ma łatwość wykształcania lekooporności i przekazywania tej cechy na sąsiadujące z nią inne bakterie. 

Więcej: Proceedings of the National Academy of Sciences