Dystansowanie społeczne (ang. social distancing) to szereg niefarmaceutycznych działań lub środków podejmowanych w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu się choroby zakaźnej. Chodzi zwłaszcza o utrzymywanie fizycznego dystansu między ludźmi (odległość co najmniej dwóch metrów od innych) i niedopuszczanie do spotkań w dużych grupach.

Naukowcy z University of Texas MD Anderson Cancer Center w Houston przeanalizowali dane z 50 stanów USA oraz szerzej, z 134 różnych krajów. Zdaniem autorów wyniki tych badań potwierdzają, iż dystansowanie społeczne jest przydatnym narzędziem w zapobieganiu dalszemu rozprzestrzenianiu się COVID-19.

Według ich wyliczeń polityka dystansowania społecznego przyjęta na szczeblu krajowym w 46 krajach zapobiegła około 1,57 miliona przypadków COVID-19 w ciągu dwóch tygodni, co stanowi zmniejszenie liczby nowych przypadków o 65 proc.

- W MD Anderson koncentrujemy się na opiece nad pacjentami chorymi na raka i wiemy, że nasi pacjenci są bardzo podatni na COVID-19 - powiedział starszy autor dr Raghu Kalluri, profesor i przewodniczący Cancer Biology. - Dlatego uznaliśmy, że ważne jest przeprowadzenie bezstronnej analizy środków bezpieczeństwa, które mogą przynieść korzyści naszym pacjentom, a także całemu społeczeństwu. Z naszej analizy opartej na danych stało się jasne, że praktykowanie dystansu społecznego może mieć ogromny wpływ na wskaźniki transmisji.

Aby określić skuteczność polityki dystansowania społecznego w USA naukowcy przeanalizowali też rozprzestrzenianie się COVID-19 w każdym z 50 stanów amerykańskich. Uznając, że wiele czynników przyczynia się do rozprzestrzeniania się chorób, przeanalizowali nowe przypadki przed i po wprowadzeniu przez władze polityki dystansowania społecznego.

Trzy stany nie wdrożyły takiej polityki, co dało możliwość porównania z innymi stanami w podobnych okresach. Tam, gdzie wprowadzono dystansowanie społeczne, współczynniki transmisji znacznie się zmniejszyły w porównaniu ze stanami bez takiej polityki.

W 47 stanach, w których obowiązuje polityka dystansowania się, zaobserwowano również wyraźniejsze zmniejszenie średniej mobilności mieszkańców w miejscach zamieszkania, miejscu pracy, handlu detalicznym i innych.

W skali globalnej udało się uzyskać wystarczające dane dla 46 krajów z krajową polityką dystansowania społecznego, 74 krajów bez takiej polityki i 14 z polityką regionalną. I w tym przypadku analiza wykazała znacznie większe spadki transmisji w krajach które wdrożyły krajową politykę dystansowania społecznego w porównaniu z krajami z polityką regionalną lub w krajach bez takiej polityki. Nie zaobserwowano znaczących różnic między krajami prowadzącymi politykę regionalną i krajami bez polityki dystansowania społecznego. 

Paweł Wernicki