5) Generator ozonu powinien być obsługiwany przez osobę przeszkoloną do jego obsługi, a podczas zabiegów ozonowania wymagane jest zachowanie środków ostrożności, w tym wyposażenie operatora urządzenia w pełną maskę skompletowaną z pochłaniaczem B2. Sugerowane jest zatem, by zabiegi ozonowania były wykonywane przez specjalistyczne firmy, które gwarantują prawidłowe przygotowanie pomieszczenia do zabiegu, mogą monitorować przebieg całego procesu, w tym prowadzić pomiar stężenia ozonu (przy dezynfekcji zalecane stężenie wynosi 2-5 ppm ozonu) oraz kontrolować szczelność pomieszczenia. Procedura wymaga także, by po zakończeniu pracy generatorów przewietrzyć pomieszczenie i odczekać do chwili, gdy stężenie ozonu osiągnie bezpieczny poziom 0,1 ppm.

Ozon jest sklasyfikowany jako substancja stwarzająca zagrożenie dla zdrowia człowieka. Jest to gaz utleniający, działający drażniąco na oczy kat. 2 oraz wykazujący toksyczność ostrą kat.1. Objawy zatrucia ostrego: w stężeniach ok. 2 mg/m3 może wystąpić ból głowy, ból i łzawienie oczu, kaszel, kichanie, uczucie suchości nosogardzieli. Po przerwaniu narażenia objawy te ustępują bez następstw. W większych stężeniach rozwija się duszność, silne łzawienie oczu, zaburzenia widzenia, ból i zawroty głowy, dezorientacja, zmiany częstości oddechów, spadek ciśnienia tętniczego krwi, zwolnienie czynności serca. Może wystąpić skurcz oskrzeli i obrzęk płuc bezpośrednio po narażeniu lub w kilka godzin po przerwaniu narażenia, a nawet zejście śmiertelne. Następstwem zatrucia może być toksyczne zapalenie płuc. Objawy zatrucia przewlekłego: zmniejszenie wydolności wysiłkowej, częste stany zapalne układu oddechowego.

Najwyższe dopuszczalne stężenie w powietrzu na stanowiskach pracy wynosi – 0,15 mg/m3 (rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 czerwca 2018 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (Dz. U. 2018 poz. 1286, ze zm. Dz. U. 2020 poz. 61).