› techDENT

Koagulator do fotokoagulacji

25-06-2013, 00:28

Koagulator do fotokoagulacji (foto: sxc.hu)

Koagulator fotonowy Azuryt IRK CTL 3803 jest postrzegany jako najnowocześniejsze tego typu urządzenie spośród dostępnych na polskim rynku. Zastosowanie koagulatora jest szerokie: ginekologia, proktologia, dermatologia, chirurgia miękka, laryngologia. W stomatologii Azuryt IRK służy praktycznie do jednego - tamowania krwawień po ekstrakcji zęba. Czy taka funkcja jest wystarczającą rekomendacją do dokonania zakupu przez właściciela gabinetu stomatologicznego?

Dzięki Azurytowi IRK CTL 3803 możliwe jest precyzyjne zaprojektowanie głębokości koagulacji. Głębokość martwicy tkanki ustalana jest na podstawie doboru czasu trwania impulsu.

Zasady działania koagulatora:

- zogniskowane promieniowania świetlnego na powierzchni prowadnika światłowodowego (aplikatora);

- zogniskowanie promieniowania na wybranej tkance,

- zamiana fali świetlnej na energię cieplną,

- zainicjowanie procesu koagulacji.

Koagulacja białka występuje na skutek zniszczenia jego trzeciorzędowej struktury. W wyniku tego procesu następuje łączenie się rozpuszczalnych w wodzie białek w nierozpuszczalne strzępki. Koagulacja białek może następować pod wpływem temperatury.

Zalety stosowania koagulatora fotonowego:

- zabieg bezbolesny;

- proces nie wyzwala dymu ani zapachu;

- możliwość precyzyjnego wyboru głębokości koagulacji tkanki;

- zabieg skuteczny nawet przy dużych krwawieniach;

- stosunkowo niska temperatura procesu - ok. 100 st. Cel.;

- mniejsze uszkodzenia termiczne tkanki niż przy stosowaniu koagulatorów klasycznych (nielaserowych);

- minimalny kontakt z tkanką podczas zabiegu ( ważne w przypadku krwawień);

- łatwość sterylizacji aplikatorów;

- krótki czas koagulacji: od 0,1 do 3 s;

- szybkie gojenie się wyeksponowanej na emisję tkanki (bez powikłań i wysięku).

Stosowana wcześniej metoda elektrokoagulacji wykorzystywała przepływ przez tkankę prądu wysokiej częstotliwości. Był on wytwarzany przez dwie elektrody, które w przypadku występowania krwawień przywierały do tkanek w miejscu koagulacji.