- Jak długo można pozwalać dziecku na używanie smoczka?
- Nawyk ssania smoczka może zahamować rozwój wyrostków zębodołowych i spowodować wadę zgryzu
- Dentysta powinien ostrzec rodziców przed zbyt długim zwlekaniem z odzwyczajeniem dziecka od smoczka
Czytaj więcej
Dlaczego warto do dentysty zabrać kalendarzyk małżeński
Czytaj więcej
Bezpłatne usunięcie ósemek - oferta dla studentówSzkodliwy nawyk ssania smoczka
Czasami trudno wyciszyć dziecko bez podania mu smoczka, jednak niektórzy rodzice stosują ten pacyfikator bez umiaru. Takie działanie w dłuższej perspektywie może odbić się na uzębieniu dziecka.
Niemowlęta rodzą się z naturalnym odruchem ssania, ale w miarę dojrzewania ośrodków korowych mózgu powinien on zanikać między 1. i 2. rokiem życia dziecka.
Zgryz dziecka jest bardzo plastyczny i reaguje na czynniki zewnętrzne. Zatem nawyk ssania pustego smoczka wpływa na rozwijający się układ mięśniowy, kostny i zębowy, czynność żucia, oddychania, ale i mowę u dziecka. Lekarze pediatrzy i dentyści powinni informować rodziców o konieczności eliminacji nawyku ssania najpóźniej do 18. miesiąca życia. Wczesne rozstanie się ze smoczkiem umożliwia samoistną regulację zgryzu bez potrzeby stosowania aparatów ortodontycznych.
Długie ssanie smoczka rujnuje zgryz
Natomiast długotrwałe ssanie smoczka, może prowadzić do zahamowania wzrastania wyrostków zębodołowych, spowodować wadę zgryzu, a nawet pogłębienia się wad w rozwoju podniebienia. Dotyczy to m.in. zgryzu otwartego, tyłozgryzu, zgryzu krzyżowego czy tzw. podniebienia gotyckiego.
Rodzaj wady zależy od czasu utrzymywania się nawyku ssania smoczka, jak intensywne i często dziecko ze smoczka korzysta. Niestety połowa nawyków z okresu niemowlęcego utrzymuje się do wieku przedszkolnego i późniejszego. Przetrwały nawyk ssania obserwuje się często u dzieci po przebytych chorobach ogólnoustrojowych oraz wychowywanych w trudnych warunkach socjoekonomicznych.
Ssanie pustego smoczka może prowadzić do zahamowania wzrastania wyrostków zębodołowych i rozwoju zaburzeń zgryzu, takich jak tyłozgryz, tyłożuchwie, zwężenie szczęk, wychylenie lub wysunięcie siekaczy górnych oraz zgryz otwarty przedni. Skutkiem przetrwałego przyzwyczajenia do ssania smoczka jest ssanie palca lub przedmiotów w późniejszym okresie. Dane z piśmiennictwa wskazują, że połowa nawyków z okresu niemowlęcego utrzymuje się do wieku przedszkolnego i późniejszego. Przetrwały nawyk ssania obserwuje się często u dzieci po przebytych chorobach ogólnoustrojowych oraz wychowywanych w trudnych warunkach socjoekonomicznych.
Czytaj więcej
Trwałe pieczenie w ustach po ekstrakcji zęba
Komentarze