• Każdego roku w Szwecji ponad 30 tys. pacjentów ma wszczepiane implanty zębowe.
  • Ale jak w każdej dziedzinie medycyny i tu zdarzają się niepowodzenia, jedną z przyczyn może być zapalenie tkanek wokół implantu, czyli periimplantitis.
  • Ważne, by pacjenci dobrze rozumieli indywidualne ryzyko powikłań,  to pozwoli skuteczniej im zapobiegać.
  • Trwają badania nad preparatami, które mogłyby wydłużyć okres "bezawaryjnego" korzystania z implantów. 

Implanty stomatologiczne to coraz częściej wybierane leczenie. 

Najczęściej wyniki długoterminowe leczenia implantologicznego są dobre, ale powikłania (jeśli wystąpią) mogą mieć wpływ na tkanki otaczające implant, sam implant lub wspierającą się na implantach pracę protetyczną, podkreśla szwedzka badaczka, periodontolog dr Karolina Karlsson z  University of Göteborg.

Dr Karlsson oceniła częstotliwość, konsekwencje i koszty takich powikłań w swojej pracy, która była częścią krajowego projektu przeprowadzonego jako populacyjne badanie terenowe na losowo wybranych pacjentach z rejestru Szwedzkiego Urzędu Ubezpieczeń Społecznych.

Na wstępie badaczka oceniła dokumentację dentystyczną i zdjęcia RTG należące do 2765 dorosłych pacjentów. Spośród nich 21 proc. osób zostało przebadanych klinicznie dziewięć lat po wszczepieniu implantu zębowego. Okazało się, że aż 42 proc. pacjentów cierpiało na co najmniej jedno powikłanie.

Najczęściej były to komplikacje techniczne. Poważnym czynnikiem ryzyka była w tym przypadku wielkość pracy protetycznej wspierającej  się na implantach.

Kiedy implant zębowy wypada

Poza tym pacjenci często mieli problem z   periimplantitis, czyli zapaleniem tkanek wokół implantu. Proces zapalny obejmuje tkanki wokół zintegrowanego już z kością implantu. W efekcie następuje utrata podparcia kostnego i wszczep wypada.

Leczenie periimplantitis wyłącznie przez  profesjonalne zabiegi higienizacyjne i instruktaż higieny jamy ustnej, rzadko jest skuteczne. Natomiast leczenie chirurgiczne może  zapobiec dalszemu postępowi choroby.

Najbardziej kosztowne zdarzenie niepożądane to oczywiście utrata implantu.

 Naukowcy opracowują sposób na zapalenie tkanek wokół implantu

Naukowcy stworzyli substancję białkową (złożoną z krótkołańcuchowych aminokwasów), która wiąże się z tytanową częścią implantu i izoluje ją od bakterii patogenicznych. Co więcej, działa na nie toksycznie i ogranicza tempo w jakim powstaje biofilm na powierzchni zębów. Peptyd o terapeutycznym działaniu, mógłby być stosowany przez pacjenta w gabinecie stomatologa, w formie na przykład wodnego  roztworu do płukania ust. Naukowcy twierdzą, że taki płyn mógłby być także skutecznie stosowany w domowych warunkach. O badaniach tych informujemy w tekście Periimplantitis przestanie zagrażać implantom?

Obecnie, niektórzy pacjenci po wszczepieniu implantu muszą zażywać antybiotyk w niewielkich dawkach, by zahamować rozwój bakterii na powierzchni sztucznego zęba.

- Wyniki badania częstości niepowodzenia leczenia implantologicznego dostarczają stomatologom i pacjentom ważnych informacji, które umożliwiają im ocenę i zmniejszenie ryzyka powikłań związanych z leczeniem odtwarzającym uzębienie z wykorzystaniem implantów – mówi dr Karlsson.

Zawsze ryzyko utracenia implantu jest wyższe u osób cierpiących na choroby przewlekłe, w zaawansowanym wieku i u tych, które mają niewystarczający poziom higieny ustnej. Wobec upowszechniania się leczenia implantologicznego problem traconych implantów będzie się nasilał i generował coraz większe straty finansowe.