Badania nad właściwościami techniki ozonowania wody w wymiarze nano prowadzili specjaliści z Tokyo Medical and Dental University we współpracy z Japan's National Institute of Advanced Industrial Science and Technology.

Analiza ozonowanych nanopęcherzyków wody (sposób określany jako NBW3) dotyczyła zarówno ich oddziaływania na bakterie obecne w jamie ustnej, jak i toksyczności środowiska NBW3 wobec komórek ludzkich.

Kierujący badaniami Shinichi Arakawa zapewnia, że ozon, w połączeniu z nanopęcherzykami wody, jest w stanie rozprawić się z patogenicznymi bakteriami zaledwie w 30 s.
Z przeprowadzonych badań wynika, że dopiero 24 godzinna ekspozycja tkanek jamy ustnej na nanopęcherzyki ma minimalny wpływ na kondycję ozonowanych komórek.

Pamiętać jednak trzeba, że badania te były wykonywane in vitro, a więc w warunkach odbiegających od naturalnych, w których duże znaczenie ma m.in. oddziaływanie śliny człowieka. Ocenia się, że w codziennej pracy gabinetu stomatologicznego oddziaływanie nanotechnologii może być osłabione.

Ozonoterapia, aby była skuteczna, musi być przeprowadzona w ciągu 10 minut od zaaplikowania ozonu. To stosunkowo mała niedogodność, biorąc pod uwagę, że antybiotykowa terapia w walce z parodontozą ma kilka poważnych wad, wśród nich wymienia się lekooporność.

Wyniki japońskich badań opisane zostały we wrześniu 2014 r. w "Science and Technology of Advanced Materials".