Grupę badawczą tworzą:
- dr hab. n. med. Marta Dyszkiewicz-Konwińska, lekarz dentysta, wykładowca i naukowiec w Katedrze i Zakładzie Biomateriałów i Stomatologii Doświadczalnej oraz w Pracowni Radiologii Stomatologicznej w UM w Poznaniu;
- Magdalena Łabowska, doktorantka z Politechniki Wrocławskiej;
- Ewa Borowska, doktorantka z Kolegium Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Matematyczno-Przyrodniczych na Uniwersytecie Warszawskim.

W pierwszym etapie badań w warunkach in vitro trzeba będzie określić, w jaki sposób ślina i inne parametry środowiskowe – przed i po napromienieniu  jamy ustnej pacjenta z nowotworem jamy ustnej wpływają m.in. na parametry materiałowe hydrożelu oraz substancji, która ma być z nim połączona.

Kolejnym etapem będzie stworzenie modelu – sferoidy (agregatu komórek nowotworowych, które hoduje się w warunkach laboratoryjnych). Na  taką strukturę będzie nałożona substancja, w celu sprawdzenia jaka ilość leku jest optymalna.

Następnie trzeba będzie wyprodukować hydrożel jako nośnik leku na drukarce 3D. Konieczne będą także testy degradacyjne (sprawdzenie po jakim czasie uwalnia się lek i w jaki sposób będzie można wpływać na intensywność procesu).

Proces leczenia będzie personalizowany. Wykorzystanie druku 3D lub utwardzanie miękkiego hydrożelu światłem in situ pozwoli przygotować rozwiązania „szyte na miarę” dla każdego pacjenta.

Po zakończeniu tych badań możliwe będzie złożenie wniosku do komisji etycznej o zgodę na prowadzenie leczenia na pacjentach.

Więcej: pwr.edu.pl