• Nadliczbowe zęby mogą się pojawić w każdym miejscu łuku zębowego, ale często rosną z tyłu za ósemkami.
• Ich rozwój rozpoczyna się już w 6 tyg. życia płodowego.
• Te nadmiarowe zęby mogą się normalnie wyrżnąć lub zostać pod powierzchnią dziąsła, albo w całości tkwić w kości.

Hiperdoncja - to zaburzenie polegające na większej niż normalna liczbie zębów. Ma podłoże genetyczne, powstaje na etapie rozwoju zawiązków zębów. W populacji częstość  występowania może wahać się od 01, do 3 proc. 

Szczątki ludzkie, odkrywane przez archeologów, pozwalają przypuszczać, że nadliczbowe zęby w czasach historycznych niemal nie występowały, zatem jest to raczej współczesne zjawisko.

Nadmiarowe zęby mogą wyrosnąć w każdym miejscu łuku zębowego jako:
- zęby dodatkowe o prawi­dłowym kształcie,
- zęby nadliczbowe o nieprawidłowej budowie.

Jeśli nadliczbowe zęby wyrosną w okolicy zębów trzonowych mogą być zatrzymane albo wyrżnąć się nad całkowicie zatrzymanym zębem trzonowym trzecim. Bywają przyczyną dużych problemów, na przykład zębopochodnego okołoszczękowego stanu zapalnego.

Ząb zatrzonowy może się wyrżnąć w łuku zębowym w pozycji podobnej jak każdy inny trzonowiec, albo pozostać zatrzymany i otoczony tkanką kostną. Zęby zatrzymane są poważnym problemem diagnostycznym.

 W niektórych przypadkach czwarty trzonowiec jest zrośnięty z koroną a nawet korzeniami trzeciego trzonowca.

Geny odpowiedzialne za dodatkowe "ósemki"

Kiedy nadmiarowe zęby trzonowe obecne są po obu stronach łuku zębowego w szczęce i żuchwie mogą wiązać się z takimi zaburzeniami jak: zespół Downa, dysplazja obojczykowo-czaszkowa, czy rozszczep wargi i podniebienia.

Etiologia tego zaburzenia nie jest do końca jasna. Istnieje kilka teorii, które problem próbują wyjaśnić. Jedna z nich zakłada, że przyczyny są kombinacją środowiskowych i genetycznych czynników. Ponadto nadmiarowe zęby często występują u członków jednej rodziny.