- Badano wpływ samotności na liczbę pozostałych zębów i tempo utraty zębów wśród seniorów
- Duże badanie przeprowadzono na grupie 4,3 tys. seniorów powyżej 65 r.ż.
- Okazało się, że samotność ma mniejszy wpływ na liczbę zębów niż izolacja społeczna. Osoby izolowane szybciej traciły zęby i miały ich mniej
Czytaj więcej
Są wyniki LDEK. 92,2 proc. zdających zaliczyło egzamin
Społeczny wymiar zdrowia jamy ustnej
Izolacja społeczna i samotność wiążą się z wieloma czynnikami warunkującymi zdrowie i dobre samopoczucie. Jednak wpływ osamotnienia na zdrowie jamy ustnej pozostaje niejasny. By to ustalić wykonano duże badanie na terenie Chin, objęto nim prawie 4,3 tys. seniorów powyżej 65 r. ż. Wszyscy uczestnicy brali udział w chińskim programie Longitudinal Healthy Longevity Survey. Wyniki pracy publikuje Community Dentistry and Oral Epidemiology.
Sondaże obejmowały pomiary izolacji społecznej, samotności oraz procesu utraty zębów. W tych badaniach ponad jedna czwarta (27,5 proc.) osób była izolowana społecznie, zaś podobna liczba uczestników zgłosiła poczucie osamotnienia (26,5 proc.).
Izolacja społeczna. Bardziej szkodliwa niż samotność
Z analizy wynika, że wyższy poziom izolacji społecznej wiąże się z szybszym tempem utraty zębów i mniejszą liczbą własnych zębów. Ta zależność potwierdziła się się nawet wtedy, gdy badacze uwzględnili takie czynniki jak palenie papierosów, picie, higienę jamy ustnej i ogólny stan zdrowia.
Autorzy stwierdzili, że osoby starsze, które były izolowane społecznie, miały o 2,1 naturalnych zębów mniej i traciły zęby 1,4 razy częściej niż osoby, które nie cierpiały z powodu samotności. Ponadto analiza ujawniła inną, dość zaskakującą zależność - większa samotność nie wiązała się ani z szybszą utratą zębów, ani mniejszą liczbą zębów. Zatem nie samotność, ale izolacja społeczna przyczynia się do utraty uzębienia wśród seniorów, podsumowują badacze.
Nasze wyniki są uniwersalne dla każdej populacji, nie tylko chińskich seniorów, podkreślają naukowcy. Najprawdopodobniej społecznie izolowane osoby w mniejszym stopniu angażują się w działania takie jak fizyczna aktywność, co pogarsza sprawność i prowadzi do zaniedbywania higieny jamy ustnej oraz nasilenia uogólnionego stanu zapalnego. Natomiast osoby po prostu samotne mogą nadal mieć sieć kontaktów społecznych, z których mogą korzystać.
Autorzy pracy podkreślają, że specjalne programy powinny wspierać relacje w rodzinach i poprawiać więzi społeczne osób starszych z ich społecznościami.
Komentarze