• Implanty stomatologiczne są obecnie coraz bardziej popularną i bezpieczną opcją uzupełniania braków w uzębieniu
• Niestety, do 3,8 proc. implantów jest odrzucanych, najczęściej w wyniku pojawiającej się infekcji.  Próbując zminimalizować ryzyko niepowodzenia leczenia, zaleca się stosowanie penicyliny fenoksymetylowej przed zabiegiem i  w okresie po operacji. Pacjenci zgłaszający alergię na ten antybiotyk mogą otrzymać klindamycynę
• Badanie sprawdzające skuteczność tego leku prowadzone na 62 ogólnie zdrowych pacjentach, którzy przeszli zabieg wszczepienia jednego implantu zębowego, nie wykazało korzystnego działania klindamycyny, informuje Evidence Based Dentistry

CZYTAJ WIĘCEJ

Tu zęby można leczyć za darmo lub do 30 proc. ceny. Jest 10 takich klinik w Polsce

CZYTAJ WIĘCEJ

120 tys. zł za źle wykonane leczenie protetyczne

CZYTAJ WIĘCEJ

Pytania o czas pracy dentystów kontraktowych. NFZ wyjaśnia

Wczesne odrzucenie implantu. Przyczyną infekcja

Mimo wysokiej skuteczności leczenia implantologicznego  zdarzają  przypadki, w których wszczep jest odrzucany (według badań od 0,7 do 3,8 proc. implantów). Jednym z najczęstszych czynników wczesnego odrzucenia implantów dentystycznych jest infekcja.

Aby uniknąć takiego niepowodzenia zaleca się podawanie na jedną godzinę przed zabiegiem i przez 10 dni po operacji fenoksymetylopenicyliny. Podstawą do takiego zalecenia stały się prowadzone w Szwecji w latach 1965–1980 badania, którymi objęto 2,8 tys. implantów zębowych u 371 pacjentów, więcej o tym w tekście Alergia na penicylinę zwiększa ryzyko utraty implantu zębowego?

W jamie ustnej obecnych jest 500–700 gatunków bakterii, a także innych drobnoustrojów, które mogą powodować  infekcje po operacji. Stąd antybiotykoterapię w implantologii stomatologicznej traktuje się jako metodę prewencyjną (w celu zapobiegania infekcjom) lub terapeutyczną (jako leczenie infekcji już zaistniałych). 

 Podawanie antybiotyków przed zabiegiem implantacji ma nie tylko na celu uniknięcie ogólnoustrojowej bakteriemi, ale także uzyskanie odpowiedniego stężenia antybiotyku we krwi, aby zapobiec skażeniu bakteryjnemu podczas chirurgicznego umieszczania implantów lub przeszczepianego materiału.

Antybiotykiem profilaktycznym, stosowanym u pacjentów, którzy zgłaszali, że są uczuleni na penicylinę jest klindamycyna. 

Badanie sprawdzające skuteczność klindamycyny w ograniczaniu ryzyka odrzucenia wszczepu opublikował periodyk Evidence Based Dentistry.

CZYTAJ WIĘCEJ

Czas na sprawozdania statystyczne. Obowiązek dotyczy wszystkich podmiotów leczniczych

Zdrowi pacjenci. Leczenie implantologiczne z osłonową dawką antybiotyku

Badanie prowadzono na grupie 62 zdrowych dorosłych pacjentów, którzy przeszli zabieg wszczepiania jednego implantu zębowego, w Roseman University of Health Sciences, College of Dental Medicine, w Stanach Zjednoczonych. 

Nie stwierdzono u uczestników badania wcześniejszej infekcji w miejscu, w którym miał być umieszczony wszczep, ani też nie była potrzebna augmentacja kości.  Osoby te zostały losowo przydzielone do jednej z dwóch grup. Grupie badanej podano pojedynczą dawkę doustną klindamycyny (600 mg) na godzinę przed operacją, a pacjenci z grupy kontrolnej otrzymali placebo.

Zabiegi chirurgiczne przeprowadził ten sam chirurg szczękowy, a wszyscy pacjenci byli badani przez tego samego dentystę (po 1, 7, 14, 28 i 56 dniach po operacji) pod kątem pojawienia się powikłań. 

CZYTAJ WIĘCEJ

Etat przeliczeniowy w świadczeniach stomatologicznych. Wyjaśnienia NFZ OW w Katowicach

Klindamycyna. Brak dowodów na skuteczność w zapobieganiu odrzucenia implantu

W grupie pacjentów, którzy otrzymali klindamycynę przed operacją u dwóch osób leczenie implantologiczne nie powiodło się, gdyż wystąpiła reakcja odrzucenia wszczepu. Natomiast  jeden pacjent miał skutki uboczne leku -zaburzenia żołądkowo-jelitowe i biegunkę.

Pojawiły się także infekcje pooperacyjne, w sumie u trzech pacjentów (dwóch w grupie z klindamycyną i jednego z placebo).

- Przedoperacyjne podanie klindamycyny przy wszczepieniu implantów u zdrowych osób dorosłych może nie zmniejszyć częstości niepowodzeń implantacji ani też nie zmniejsza ryzyka powikłań pooperacyjnych, napisała w podsumowaniu pracy dr Karthikeyan Subramani z Roseman University of Health Sciences.