Lokalna sieć komputerowa technologii bezprzewodowej praktycznie jest wszędzie gdzie przebywa człowiek, oczywiście także ten, który ma zaopatrzone zęby wypełnieniem amalgamatowym. Kto na taki fakt zwraca uwagę?
Zrobili to naukowcy z irańskiego Shiraz University of Medical Sciences (Medical Physics and Medical Engineering Department School of Medicine).

Do badań użyto 20 zębów przedtrzonowych pozyskanych w ramach leczenia ortodontycznego. Podzielono je losowo na dwie partie.

Wszystkie zęby spreparowano w identyczny sposób, w pierwszej kolejności przygotowano przestrzeń pod wypełnienie o wymiarach: 3 mm długości, 2 mm głębokości i 5 mm szerokości. Ubytki klasy V wypełniono takim samym materiałem amalgamatowym.

Wszystkie zęby umieszczone zostały w sztucznej ślinie (grubość warstwy otaczającej 1,5 cm). Czas ekspozycji określono na 14 dni, bowiem z wielu analiz wynika, że po okresie dwóch pierwszych tygodni od wprowadzenia amalgamatu, emisja rtęci spada do stałego poziomu.

Ekspozycja na oddziaływanie sieci Wi Fi 2.4 GHz także była precyzyjnie zaplanowana (zarówno czas propagacji, jak i odległości pomiędzy zanurzonymi w sztucznej ślinie zębami, ruterem a pracującym komputerem podłączonym do sieci bezprzewodowej).

Rezultaty nie budziły wątpliwości. Statystycznie rzecz ujmując, stężenie rtęci w ślinie otaczającej zęby poddawane działaniu fali elektromagnetycznej było dwukrotnie wyższe od poziomu zaobserwowanego w grupie porównawczej, odpowiednio 0,056 ± 0,025 mg/L oraz 0,026 ± 0,008 mg/L.

Wynik tego badania skorelowany jest z rezultatami innych analiz określających wpływ pola elektromagnetycznego na wypełnienia amalgamatowe. Wcześniej sprawdzano tę zależność w przypadku ekspozycji na promieniowanie generowane m.in. przez rezonans magnetyczny, aparaturę rtg oraz - co jest istotne niemal dla każdego - przez telefon komórkowy. We wszystkich przypadkach zaobserwowano w ludzkim organizmie wyższe stężenie rtęci emitowanej z wypełnień amalgamatowych.