• Stan zapalny tkanek wokół implantu zębowego, czyli periimplantitis grozi odrzuceniem wszczepu
  • Stosowane są różne sposoby leczenia periimplantitis, niekiedy potrzebna jest ingerencja chirurgiczna. Trudnym do przeprowadzenia zabiegiem jest oczyszczenie porowatej struktury implantu
  • Jedną z najbardziej skutecznych metod leczenia są zabiegi chirurgiczne wspomagane laseroterapią

Implanty zębowe. Stan zapalny tkanek wokół nich

Peri-implantitis to proces zapalny, który niszczy miękkie i twarde tkanki otaczające implanty zębowe. W pierwszym etapie choroby tkanki miękkie wokół implantu ulegają stanowi zapalnemu. Jeśli nie zostanie wyleczony ulega rozszerzeniu przekraczając granicę dziąsło- kość. Ten stan określany jest jako  periimplantitis. Niestety proces chorobowy prowadzi do destrukcji kości, a im  dłużej on trwa, tym ubytek kości większy.

Podstawowym celem w terapii peri-implantitis jest wyeliminowanie stanu zapalnego wokół implantu i spłyceniem kieszonek zębowych oraz  zmniejszenie krwawienia podczas badania sondą periodontologiczną. Ale także zahamowanie procesu utraty kości utrzymującej implant. Dodatkowo skuteczna metoda leczenia powinna też ułatwić reosseointegrację implantu.

Celem badania była ocena skuteczności metody laserowo wspomaganej regeneracji ubytków okołowszczepowych (LAPIDER), obserwację prowadzono w ciągu 3 lat. Wyniki opublikował International Journal of Implant Dentistry.

W badaniu wzięło udział 18 pacjentów z 24 implantami zębowymi wokół, których rozwinęło się zaawansowane periimplantitis. W obserwowanej grupie było 11 kobiet i 7 mężczyzn, średnia wieku 54 lata.

Leczenie zapalenia tkanek wokół implantów

Metody chirurgiczne leczenia periimplantitis polegają na odtworzeniu dziąsła oraz usunięciu ziarniny zapalnej z jednoczesna dezynfekcją (oczyszczeniem powierzchni) implantu.  Usunięcie ziarniny  i dezynfekcja powierzchni porowatej powierzchni implantu jest bardzo trudne.  Lekarze dentyści stosują do tego celu  środki chemiczne (np. kwas cytrynowy, specjalne żele), albo mechaniczne zeszlifowanie i wypolerowanie implantu. Jednak ostatnie badania pokazują, że najskuteczniejszą metodą jest zastosowanie lasera.

W badaniu wykonanym w Department of Oral and Maxillofacial Surgery, University Medical Center, Johannes Gutenberg University of Mainz, w Niemczech redukcję ziarniny zapalnej i dezynfekcję powierzchni implantu wykonywano przy pomocy lasera Er:YAG, 

Poziom kości brzeżnej  poprawił się w obszarze międzyzębowym o 3,10 ± 2,02 mm, policzkowym o 3,49 ± 2,89 mm  i językowym o 1,46 ± 1,98 mm. Usunięto dwa implanty; 22 implanty nadal pełniły swoją funkcję po 36 miesiącach obserwacji wynoszącym 36 miesięcy. Kieszonki wokół implantów zmniejszyły się (średnio z 5,05 do 3,08 mm ); zmniejszyła się także recesja dziąsła; badacze uznali że nawet 54,2 proc. implantów spełniało kryteria sukcesu leczenia  implantologicznego.

Zatem leczenie periimplantitis wspomagane odpowiednio laserem daje szansę na regenerację poważnych ubytków tkanek twardych i miękkich wokół implantu zębowego, podsumowali naukowcy.

Laser stosowany w leczeniu periimplantitis zwiększa możliwość  na dezynfekcji tkanki kostnej wkoło implantu, do otworzenia naczyń wkoło implantu, oraz ułatwia gojenie. Zabieg laserem daje zatem największe szanse na powstrzymanie choroby i wydłużenie czasu trwania implantu.