Dentofobia może być spowodowana bezpośrednim doświadczeniem - traumatycznymi przeżyciami w gabinecie dentystycznym lub doświadczeniem pośrednim, gdy pacjent widział lub słyszał negatywne sytuacje związane z leczeniem stomatologicznym. Dla takich osób samo myślenie o pójściu do dentysty, o hałasie turbiny podczas zabiegu, o znieczuleniu, czy zapachu środka dezynfekującego wywołuje stan niepokoju i lęku, któremu towarzyszą różnego rodzaju objawy:
- przyspieszone tętno,
- podwyższone ciśnienie,
- napięcie mięśniowe,
- objawy żołądkowo-jelitowe,
- niepokój i skrajny strach, uniemożliwiający zrealizowanie zbiegu.

Obawa przed pójściem do dentysty powoduje, że łagodne problemy z jamą ustną, które można szybko i łatwo pokonać, czasami prowadzą do procesów o większym nasileniu, a wówczas leczenie musi być bardziej intensywne i dłuższe.

Dentysta może efektywnie pomóc pacjentowi z dentofobią poprzez:
- zapraszanie – jeśli to możliwe - na wizyty rano sprawi, że pacjent nie będzie myślał przez cały dzień o zbliżającym się terminie, gdyż długie oczekiwanie może potęgować uczucie strachu,
- staranie się, aby pacjent z dentofobią nie przebywał w poczekalni w oczekiwaniu na leczenie, dzięki temu osoba z dentofobią uniknie atmosfery przed czekającym go zabiegiem (swoisty zapach i odgłosy płynące z gabinetu stomatologicznego), gdyż to zwiększać może stanu niepokoju,
- zapewnienie pacjentowi w trakcie wizyty relaksującej muzyki, takiej, którą preferuje leczona osoba,
- dokładne wyjaśnienie pacjentowi poszczególnych czynności, z naciskiem na uzmysłowienie, że podjęte działania nie powinny skutkować odczuwaniem bólu,
- przekazanie pacjentowi jasnych komunikatów, że w każdej chwili ma prawo dać umówiony sygnał wskazujący na pogorszenie samopoczucia, co powinno skutkować natychmiastowym przerwaniem zabiegu,
- użycie olejków eterycznych i zapachów kwiatów, aby w ten sposób działać na układ nerwowy,
- rozpoczęcie leczenia od zabiegów najmniej inwazyjnych, takich które nie powodują odczucia bólu,
- lekkie uciśnięcie dłoni pacjenta w geście dodania odwagi. 

Oczywiście tego typu proste rady mogą być pomocne, gdy dentofobia nie jest dojmująca. W cięższych stadiach choroby należałoby skorzystać z profesjonalnych technik od behawioralnych i relaksacyjnych po leki.

Ważne, aby zawczasu rozpoznać problem i wyjaśnić sytuację przed posadzeniem pacjenta na fotel dentystyczny.