- NFZ zamierza wydać w 2023 r. na stomatologię blisko 2,7 mld zł (2,2 mld zł w 2022 r.). Wzrost nakładów widoczny, który jednak przegrywa z inflacją
- Najczęściej wykonywane procedury to płukanie kieszonek dziąsłowych, leczenie próchnicy i lakierowanie zębów
- Przybliżona miesięczna wartość etatu przeliczeniowego na jednego lekarza to 20 tys. zł. To jest należność za leczenie pacjentów, która musi pokryć m.in.: czynsz, media, wynagrodzenia, wydatki laboratoryjne prac protetycznych, zakup wszelkich materiałów, amortyzację
Czytaj więcej
Dentysta Oleg Magdziarz szuka złodziei samochodu
Czytaj więcej
Periodontolog na NFZ. Idzie lepsze?
Czytaj więcej
LDEW dla lekarzy dentystów spoza UE 20 maja2,7 mld zł na leczenie stomatologiczne w 2023 r.
Według danych NFZ w 2022 r. łączne koszty świadczeń stomatologicznych, sfinansowanych ze środków publicznych, przekroczyły 2,2 mld zł.
Główne pozycje kosztowe (według NFZ) to płukanie kieszonek dziąsłowych i aplikowanie leków, leczenie próchnicy powierzchownej oraz lakierowanie zębów.
Najwięcej środków przypadło na Mazowiecki Oddział Wojewódzki NFZ – 324,8 mln zł, a najmniej – na Lubuski – 39,1 mln zł.
W 2023 r. plan finansowy NFZ zakłada większą kwotę, bo bliską 2,7 mld zł.
Komentujący te dane eksperci podkreślają, że wydatki są wciąż niewspółmierne z kosztami ponoszonymi przez lekarzy dentystów. Dlatego wielu z nich rezygnuje z podpisywania kontraktów z NFZ, a pacjenci mają coraz mniejszy dostęp do leczenia za publiczne pieniądze.
Co robi dentysta na NFZ
Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ) udostępnił dane dotyczące najczęściej wykonywanych świadczeń stomatologicznych w 2022 r. finansowanych ze środków publicznych.
Najczęściej wykonywane procedury to:
- płukanie kieszonki dziąsłowej i aplikacja leku – 13,7 mln zabiegów.
- leczenie próchnicy powierzchownej – 10,6 mln,
- lakierowanie zębów 1/4 łuku zębowego – 10 mln,
- usunięcie złogów nazębnych z 1/2 łuku zębowego – 5,8 mln,
- kontrolne badanie lekarskie – 4,2 mln.
– Płukanie kieszonki dziąsłowej z aplikacją leku oraz leczenie próchnicy powierzchownej może dotyczyć każdego zęba. Dorosły pacjent może mieć 32 zęby, więc podane procedury mogą teoretycznie zostać wykonane aż 32 razy na jednej wizycie - – wyjaśnia dr Irena Przybylska z kliniki IMPLANT MEDICAL.
- Z kolei lakierowanie zębów dotyczy 1/4 jednego łuku zębowego, czyli procedura może być liczona 4 razy dla szczęki i 4 razy dla żuchwy - dodaje stomatolog.
- Badanie lekarskie kontrolne przysługuje jednorazowo podczas wizyty. I w ciągu całego roku pacjent może je mieć tylko trzy razy. Nigdy więc nie osiągnie ono takich statystyk, jak już wspomniane procedury – tłumaczy Irena Przybylska.
Największe województwa - największe pieniądze
Z danych NFZ wynika, że w 2022 r. koszty świadczeń stomatologicznych sfinansowanych ze środków publicznych wyniosły ponad 2,2 mld zł. Najwięcej z nich przypadło na:
- Mazowiecki Oddział Wojewódzki NFZ – 324,8 mln zł,
- Małopolski – 263,3 mln zł,
- Śląski – 214,4 mln zł,
- Lubelski – blisko 173 mln zł,
- Wielkopolski – 164,1 mln zł.
Na końcu zestawienia widać
- Świętokrzyski OW NFZ – 67,3 mln zł,
- Opolski – 42,7 mln zł,
- Lubuski – 39,1 mln zł.
- Zróżnicowanie kosztów wynika z różnej liczby świadczeniodawców w poszczególnych oddziałach. Tak zwana wartość etatu przeliczeniowego na jednego lekarza na miesiąc w przybliżeniu wynosi 20 tys. zł - komentuje lek. dent. Rafał Kiełkowski, przewodniczący Komisji Stomatologicznej Okręgowej Rady Lekarskiej w Katowicach..
- Należy zaznaczyć, że to nie jest wynagrodzenie lekarza, a należność za leczenie pacjentów. Ta kwota musi pokryć koszty funkcjonowania całego gabinetu: czynsz, media, wynagrodzenia, wydatki laboratoryjne prac protetycznych, zakup wszelkich materiałów, amortyzację itp. – podkreśla Rafał Kiełkowski.
Finansowanie na miarę potrzeb, czy możliwości?
Irena Przybylska szacuje, że z sumy przeszło 2,2 mld zł na jednego obywatela Polski przypada niecałe 60 zł. W takiej dziedzinie medycyny, jaką jest stomatologia, koszty materiałów, sprzętu i jego eksploatacji oraz zatrudnienia personelu pomocniczego są niezwykle wysokie.
Środki przekazywane przez państwo są zatem niewspółmierne z faktycznymi kosztami, jakie ponoszą dentyści. Dlatego też od dłuższego czasu wielu lekarzy rezygnuje z podpisywania kontraktów na świadczenie usług stomatologicznych w ramach NFZ-u.
– Nakłady ogółem wydają się duże. Jednak udział świadczeń stomatologicznych w całym budżecie NFZ od lat maleje – z 4,4 proc. w 2002 r. do 1,87 proc. w 2023 r. Do tego stale ubywa lekarzy współpracujących z Funduszem. Dla pacjenta oznacza to ograniczanie dostępu do leczenia w ramach NFZ – zaznacza Rafał Kiełkowski.
Czytaj więcej
Kiedy nowe wyceny w protetyce? NFZ wyjaśniaRatunek w ponadlimitowych świadczeniach
Uniwersyteckie Centrum Stomatologii w Lublinie zdołało zamknąć 2022 r. z nieznacznym zyskiem. Wojciech Brakowiecki, rzecznik prasowy UM w Lublinie, uważa, że świadczy to o optymalnym finansowaniu przez NFZ – Wprowadzenie m.in. bezlimitowego finansowania świadczeń udzielonych pacjentom do ukończenia 18. roku życia ze środków subfunduszu terapeutyczno-innowacyjnego Funduszu Medycznego pozytywnie wpłynęło na wynik finansowy Centrum.
- Dodatkowo, wpływ na zwiększenie przychodu miała ponadlimitowa realizacja świadczeń chirurgii stomatologicznej i periodontologii w Poradni Chirurgii Stomatologicznej i Implantologii – informuje dr Brakowiecki.
Czytaj więcej
Invisalign Go: idealne zęby bez inwazyjnego leczeniaRosnące nakłady na stomatologię zjada inflacja
Jak podaje NFZ, w planie finansowym na 2023 rok wpisano blisko 2,7 mld zł. To nieco większa kwota niż 2022 r.
– W tym roku na każdego Polaka przypadnie z tych środków ok. 71 zł. Sam wzrost to dobra wiadomość, biorąc pod uwagę fakt, że w poprzednich latach wycena kosztów stała w miejscu. Jednak, patrząc na stałe podwyżki cen materiałów stomatologicznych, jest to wciąż niewystarczająca wartość. Co więcej „zjadana” przez inflację, więc – w mojej ocenie – pacjenci tego raczej nie odczują – ocenia Irena Przybylska.
NFZ zaznacza, że nakłady na świadczenia stomatologiczne wciąż rosną. Oddziały wojewódzkie systematycznie ogłaszają konkursy uzupełniające. Niemniej zainteresowanie nimi stomatologów od lat utrzymuje się na podobnym niskim poziomie.
– Podstawową kwestią jest wycena poszczególnych procedur. Biorąc pod uwagę stale rosnące koszty materiałów, potrzebny sprzęt, media, utylizację odpadów medycznych oraz rosnące pensje pracowników medycznych, okazuje się, że praca stomatologów w ramach NFZ nie jest satysfakcjonująca finansowo. Dlatego lekarze nie chcą korzystać z tej opcji – zauważa dr Przybylska.
Stomatologia na NFZ i prywatnie, dwa światy
Kolejnym aspektem jest ograniczona możliwość wykorzystywania nowych technologii, na co dodatkowo zwraca uwagę ekspertka. Wskazuje również, że lekarze pracujący w ramach NFZ nie są w stanie zaproponować rozwiązań w zakresie tzw. nowoczesnej stomatologii, takich jak skanery wewnątrzustne, lasery czy pracę w powiększeniu np. podczas leczenia kanałowego.
Wielu dentystów, chcąc świadczyć usługi na wysokim poziomie, zgodnie z najnowszymi trendami stomatologicznymi, proponując do tego wysokiej jakości materiały stomatologiczne, rezygnuje z pracy w ramach kontraktu z NFZ.
Za mały koszyk świadczeń
Dodatkowo NFZ informuje, że lista świadczeń gwarantowanych i finansowanych ze środków publicznych wynika z treści rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie świadczeń. Pozostałe leczenie nie może być finansowane przez Fundusz.
– Obecnie wydaje się nierealnym, aby do aktualnych świadczeń wprowadzić nowe procedury z listy wysokospecjalistycznych, jak np. implanty czy aparaty stałe, co wpłynęłoby na wzrost zainteresowania pacjentów. Zmiany powinny opierać się raczej na umożliwieniu wykonywania aktualnych świadczeń specjalistycznych szerszej grupie osób, tzn. przede wszystkim na skracaniu istniejących kolejek w sektorze protetyki i ortodoncji – stwierdza Irena Przybylska.
Czytaj więcej
Beztroskie leczenie? Zarzuty wobec dentystyDługi czas oczekiwania na protezy i aparaty ortodontyczne
Ekspertka dodaje również, że czas oczekiwania na refundowane protezy zębowe dla dorosłych czy aparaty zdejmowane dla dzieci jest wciąż zbyt długi. Młody pacjent, czekając kilka lat na swoją kolej, często ma już na tyle zaawansowaną wadę zgryzu, że lekarz nie jest w stanie wyleczyć go wyłącznie, refundowanym do 12. roku życia, aparatem ruchomym. Do tego, w wyniku długiego oczekiwania, wielu pacjentów zostaje ostatecznie skreślanych z powodu przekroczenia limitu wieku.
– W przypadku protetyki też nie jest ciekawie. Pacjent najpierw ma problem ze sprawnym umówieniem pierwszej wizyty u specjalisty, a potem czeka wiele miesięcy na wykonanie protezy. W przypadku rozległych braków zębowych ma trudności z podstawową funkcją konieczną do przeżycia, a mianowicie ze spożywaniem pokarmów. Absurdalnym wydaje się więc to, aby pacjenci musieli tyle czekać na wykonanie najprostszych uzupełnień protetycznych – podsumowuje ekspertka z IMPLANT MEDICAL.
Komentarze