Relacje ERO – CED
Z organizacyjnego i formalnoprawnego punktu widzenia ERO-FDI - Europejska Organizacja Regionalna Światowej Federacji Dentystycznej (European Regional Organization of FDI) oraz CED - Rada Europejskich Lekarzy Dentystów (Council of European Dentists) są odrębnymi organizacjami lekarsko-dentystycznymi.

W pewnym sensie obecna CED wywodzi się z ERO (historycznie), choć są to odrębne organizacje. Większość krajowych organizacji stomatologów jest członkiem zarówno ERO jak i CED. To oznacza także, iż delegatami na posiedzenia obu organizacji są z niektórych państw te same osoby – choć nie jest to regułą.
Należy wspomnieć chociażby, że dr Orlando Monteiro da Silva z Portugalii był prezesem CED, a później został prezydentem FDI.

ERO i CED mają odrębne struktury organizacyjne i odrębnie się spotykają – chociaż były w przeszłości podejmowane próby wspólnych posiedzeń np. w Porto w 2007 r. Uznano jednak, że to za duże obciążenie tematyczne, i co za tym idzie, czasowe dla delegatów i organizatorów.
Poza tym członkowie ERO, nie należący do CED (państwa spoza UE), nie zawsze są zainteresowani tematyką posiedzeń CED.

 

ERO: European Regional Organization of FDI

Usytuowanie
ERO jest organizacją działającą w strukturach Światowej Federacji Dentystycznej, FDI jako jedna z jej organizacji regionalnych, których działalność przewiduje konstytucja FDI.
ERO jest zarejestrowana jako stowarzyszenie w Szwajcarii na podstawie tamtejszego prawa – w Szwajcarii działa sekretariat ERO, obsługiwany przez jedną osobę (pracującą na rzecz ERO w niepełnym wymiarze czasu).
Działalność ERO w głównej mierze opiera się na osobistym zaangażowaniu i pracy przedstawicieli (delegatów) poszczególnych organizacji członkowskich.

Członkowie
ERO skupia główne krajowe organizacje stomatologiczne z Europy należące do FDI (chodzi o państwa z Europy wg definicji WHO, tj. z uwzględnieniem wszystkich byłych republik ZSRR oraz Izraela). Obecnie do ERO-FDI należą, jako regularni członkowie, organizacje z 38 państw.

Geneza i rozwój
ERO zaistniało jako pierwsza regionalna organizacja FDI. Formalne powstanie ERO-FDI to rok 1964, jednak początki sięgają roku 1955, gdy w FDI powołano Specjalną Komisję ds. Współpracy Europejskiej.

Cele
ERO dąży m.in. do:
- promowania stomatologii jako wolnego zawodu, opierającego się na wolności wyboru lekarza dentysty przez pacjentów;
- wspierania krajowych organizacji członkowskich w zapewnieniu pacjentom możliwie najlepszego stanu zdrowia jamy ustnej, ale także ogólnego;
- promowania i wspierania polityki zdrowotnej.

Zadania ERO (określone w konstytucji - statucie organizacji):
- opracowywanie projektów dokumentów (stanowiska, raporty, rezolucje) w celu przedłożenia ich FDI;
- współpraca z różnymi podmiotami funkcjonującymi w Europie, a mającymi wpływ na branżę stomatologiczną i zdrowie pacjentów;
- wskazywanie kandydatów do zarządu FDI;
- współpraca z innymi organizacjami stomatologicznymi w Europie;
- reprezentowanie i promowanie interesów lekarzy stomatologów w zakresie spraw związanych z wykonywaniem zawodu, systemem ochrony zdrowia;
- wspieranie działalności organizacji członkowskich w oparciu o rozwój nauki;
- wspieranie i promowanie krajowej polityki zdrowotnej poprzez formułowanie wspólnych zasad i propozycji, które mogą zostać przyjęte w poszczególnych krajach;
- wymiana informacji na temat postępów w dziedzinie zdrowia i polityki zawodowych w państwach członkowskich;
- podkreślanie troski lekarza dentysty w zakresie zdrowia jamy ustnej, polityki i spraw zawodowych w państwach członkowskich.

Sesje plenarne ERO
Podczas sesji plenarnych ERO przyjmowane są rezolucje i stanowiska dotyczące spraw istotnych dla stomatologii. Aktywność taka jest pomocna organizacjom członkowskim w ich działalności na poziomie krajowym.
Większość pracy wykonują poszczególne grupy robocze, które zbierają i analizują dane oraz przygotowują projekty rezolucji.
Szczególną uwagę ERO FDI poświęca kwestii zapewnienia, aby zawód lekarza dentysty był wolnym zawodem w pełnym tego słowa znaczeniu.

Grupy robocze ERO:
- ds. relacji między lekarzami praktykami a uniwersytetami;
- ds. wolnej praktyki lekarsko - dentystycznej w Europie;
- ds. integracji;
- ds. doskonalenia zawodowego;
- ds. jakości w stomatologii;
- ds. zespołu stomatologicznego;
- ds. starzejącego się społeczeństwa.

 

CED Council of European Dentists (poprzednio Dental Liaison Committee)

Członkowie
CED jest organizacją reprezentującą zawód lekarza dentysty w Unii Europejskiej, zrzeszającą główne krajowe organizacje lekarsko-dentystyczne z państw członkowskich UE, oprócz Rumunii, oraz państwa EOG – Norwegia i Islandia, oraz Szwajcaria.

Geneza i rozwój
CED powstała z inicjatywy organizacji stomatologicznych z 6 państw w 1961 r. pod nazwą Komitet Łącznikowy ds. Stomatologii jako organ doradczy Komisji Europejskiej w dziedzinie stomatologii.
Jednym z pierwszych osiągnięć organizacji było uzgodnienie stanowiska w sprawie ekwiwalentności dyplomów i kwalifikacji zawodowych lekarzy dentystów - zagadnienie tak istotne do dnia dzisiejszego.
Przez kolejne lata działalność Komitetu Łącznikowego ds. Stomatologii stopniowo obejmowała kolejne sprawy w zakresie legislacyjnym wiążące się z wykonywaniem zawodu lekarza dentysty i stanem zdrowia jamy ustnej w UE.

Rozwój organizacji doprowadził do:
- zmiany statutu;
- przyjęcia obecnej nazwy;
- utworzenia w Brukseli własnego, odrębnego biura.

Obecnie CED działa jako stowarzyszenie w oparciu o prawo belgijskie.

Usytuowanie
CED jest organizacją autonomiczną, niezależną od instytucji UE. W CED organizacje krajowe są reprezentowane przez osoby posiadające specjalistyczną wiedzę w zakresie stomatologii i zdrowia publicznego, ale także bardzo często przez prawników – w szerszym stopniu niż ma to miejsce w ERO, choć tam również lekarze dentyści są wspomagani przez osoby spoza branży stomatologicznej.

Zadania
CED poświęca główną uwagę kwestiom legislacji unijnej, zajmuje się m. in.:
- problematyką związaną ze współpracą lekarzy dentystów z zawodami pomocniczymi;
- stosowaniem amalgamatu dentystycznego;
- zasadami stosowania produktów do wybielania zębów;
- kontrolą zakażeń i gospodarką odpadami;
- uznawaniem kwalifikacji zawodowych.
Lista zagadnień wiąże się z aktualnymi pracami instytucji unijnych.