I Co wiemy o tej pandemii w kontekście naszego bezpieczeństwa?

1. Wszystko wskazuje na to, że w warunkach narażenia na zachorowanie COVID-19 będziemy żyć dość długo.
2. Niestety, nie ma pewności, że przechorowanie Covid19 uodparnia na następne zachorowanie (są wręcz doniesienia o ponownych zachorowaniach).
3. Wobec powyższego, rekomendacje i standardy organizacyjne muszą być opracowane dla różnych faz obecności wirusa w populacji.
4. Nie możemy być obojętni na doniesienia o kiepskiej miejscami subordynacji osób kwarantannowanych.

Istnieje poważna obawa, że powodowani chęcią ulżenia silnym dolegliwościom bólowym pacjenci, którzy kontaktowali się z pacjentami zarażonymi, kwarantannowanymi , mającymi w rodzinie osoby z objawami sugerującymi możliwość zarażenia SARS lub wręcz pacjenci kwarantannowani (łamiąc zakaz) nieświadomie, lub świadomie narażą nas na zarażenie. W sytuacji, kiedy kwarantannie w szczytowym okresie podlegać ma 100 tys osób, a liczbę zachorowań na COVID-19 Minister Zdrowia szacuje na 20% populacji – takie obawy przestają być obawami, a są stwierdzeniem realnego zagrożenia.

II. Dlaczego ważne jest zabranie głosu przez MZ?
1. Wraz z przyrostem liczby osób zarażonych, zagrożenie zarażeniem wzrasta - to oczywiste. Ze stopniem zagrożenia, jaki mamy dziś spotkamy się zapewne ponownie, kiedy krzywa zachorowalności będzie opadać, więc podjęte dziś wiążące rekomendacje będziemy siłą rzeczy stosować również wówczas. Nie wiemy tylko, kiedy (za ile tygodni) znów znajdziemy się w tym punkcie.
2. Dane, o których mowa w pkt 1 (długość przejścia przez szczyt zachorowań do liczby osób stanowiących potencjalne zagrożenie podobnej, jaka jest w dniu dzisiejszym) są - zapewne w dużym przybliżeniu – w posiadaniu Ministerstwa Zdrowia. Wielokrotnie w wypowiedziach, minister zdrowia powołuje się na „modele prognostyczne”, które są zapewne owocem profesjonalnych obliczeń opartych na specjalistycznych algorytmach i danych (częściowo zapewne niejawnych). Również danych dotyczących planowanego zaopatrzenia nie sposób wytworzyć bez posiadania danych o zapasach i rezerwach państwowych oraz bez znajomości planów rządu co do wprowadzenia obostrzeń w handlu wyrobami medycznymi (art.85a Prawa farmaceutycznego). 

III. Nasze rekomendacje i działania
1. Na dzień 13 marca rekomendacja zawieszenia przyjęć planowych i pozostawienie do uznania lekarzy dentystów zakresu świadczonej pomocy doraźnej była rekomendacją racjonalną.

W tym czasie:
a) wystąpiliśmy niezwłocznie (15 marca) o zorganizowanie pomocy doraźnej, w której możliwe byłoby bezpieczne dla wszystkich przyjęcie pacjenta;
b) wystąpiliśmy do 16 Centrów Zarządzania Kryzysowego o podanie listy gabinetów stomatologicznych mogących bezpiecznie udzielić pomocy doraźnej, a w braku takiego zabezpieczenia - o jego niezwłoczne zorganizowanie;
c) przeprowadziliśmy konsultacje z towarzystwami naukowymi i konsultantami krajowymi;