• Operacje przed erą eteru były torturą dla pacjentów, dlatego przeprowadzano je tylko w nagłych wypadkach, a chirurdzy musieli działać bardzo szybko.
  • Jedna z "udanych" operacji amputacji uda skończyła się przypadkowym usunięciem jądra pacjenta i dwóch palców asystenta chirurga.
  • 16 października 1846 r. dentysta William Thomas Green Morton kazał pacjentowi wdychać opary eteru, co spowodowało, że chory stracił przytomność. Tego dnia zaczęła się nowa era chirurgii.  

Zanim pojawiły się środki znieczulające, operacje były torturą dla pacjentów, dlatego operacje przeprowadzano tylko w nagłych wypadkach, a chirurdzy musieli działać bardzo szybko. To się zmieniło, gdy dentysta William Thomas Green Morton odkrył znieczulające działanie eteru

Pierwsza operacja bez bólu

Tego piątkowego ranka „sala operacyjna” w Boston General Hospital była pełna. Lekarze i studenci zgromadzili się w rzędach na widowni, aby zobaczyć, jak szanowany chirurg John Collins Warren wycina wrzód na szyi pacjenta.

Rozeszła się plotka, że znany chirurg po raz pierwszy operować będzie bez odczuwania bólu przez pacjenta.

Tę sensację ogłosił młody dentysta: 27-letni William Thomas Green Morton, który od dawna szukał sposobu na złagodzenie bólu związanego z leczeniem stomatologicznym.

Eksperymenty dentysty ze środkami znieczulającymi 

Morton eksperymentował z podtlenkiem azotu, potem mieszaniną zrobioną z etanolu i kwasu siarkowego. Na początku wykorzystywał zwierzęta do badań, podsuwając im do oddychania opary opracowanego przez siebie specyfiku. Sprawdził na sobie efekty działania znieczulenia, w końcu znieczulił pacjenta, któremu całkowicie bezboleśnie wyrwał ząb.

Dentysta przeczuwał, że jego metoda zrewolucjonizuje medycynę - i dlatego przekonał chirurga Johna Collinsa Warrena, aby zezwolił na publiczne zademonstrowanie znieczulenia eterem.

Eter w roli głównej

16 października 1846 r. był z pewnością jednym z wielkich dni w historii ludzkości.

William Thomas Green Morton kazał pacjentowi wdychać opary eteru, co spowodowało, że chory stracił przytomność. Kiedy Warren przyłożył nóż, nie było krzyku bólu, łez, wicia się na krześle operacyjnym. Wiadomość o skutecznym znieczuleniu rozeszła się po świecie, a metoda została wkrótce wypróbowana także w Europie.

Morton nie był pierwszym, który dostrzegł paraliżujące działanie eteru, ale jako pierwszy upublicznił jego zalety. Jego demonstracja w Bostonie jest uważana za narodziny znieczulenia ogólnego.

Chirurgia szybkiej ręki 

Do wynalezienia znieczulenia liczyła się szybkość chirurgów. Operacja musiała być zakończona, zanim pacjent umrze z szoku w agonii. Dominique Jean Larrey, osobisty chirurg Napoleona, zdołał amputować ramię w stawie barkowym w ciągu dwóch minut. W tym samym 1846 r. chirurg sir Robert Liston operował w Londynie z tak niewyobrażalną szybkością, że podczas amputacji uda przypadkowo usunął także jedno z jąder pacjenta i dwa palce asystenta.”

Światowa Organizacja Zdrowia usunęła eter z listy leków w 2005 r.