William James Morrison (1860-1926), pochodził z Nashville, ze stanu Tennessee.  Był człowiekiem renesansu, poza tym że prowadził praktykę dentystyczną, był także prawnikiem, autorem popularnych książeczek dla dzieci, działaczem społecznym i politycznym. W 1897 r. do spółki z lokalnym producentem cukierków Johnem C. Whartonem opatentował elektryczną maszynę do produkcji waty cukrowej.

Wynalazek dentysty Williama Morrisona i cukiernika Johna C. Whartona działał w zasadzie jak współczesne maszyny do produkcji waty cukrowej. Urządzenie pojawiło się publicznie na Louisiana Purchase Exposition w 1904 r., gdzie sprzedano 68 655 porcji waty cukrowej.

Rok później każdy, co bardziej postępowy właściciel sklepu ze słodyczami chciał mieć "elektryczne źródło" waty cukrowej.

W latach dwudziestych XX wieku zaczęto używać terminu „bawełna cukrowa”, wymyślonego przez innego amerykańskiego dentystę, Josefa Lascaux. Lascaux sprzedawał swoim pacjentom bawełnę cukrową za pomocą maszyny do cukierków, która była podobna do maszyny Morrisona i Whartona.

W 1949 r. firma Gold Medal Products z Cincinnati dodała do maszyny sprężynową podstawę, torując drogę nowoczesnej maszynie do waty cukrowej.