Na Gran Canarii, trzeciej co do wielkości z Wysp Kanaryjskich, naukowcy przebadali 30 mumii dorosłych osób z okresu prehiszpańskiego ( czyli od V do XI wieku n.e.). Analizie makroskopowej (prowadzonej w świetle fluorescencyjnym) poddano 400 zębów i 764 zębodołów.

Okazuje się, że dawni Kanaryjczycy mieli dietę  bogatą w węglowodany, ze wszystkimi przykrymi tego konsekwencjami.

Co dziesiąty człowiek miał próchnicę, z czego w co trzecim przypadku zepsute były zęby trzonowe. U 70 proc. mumii stwierdzono duże ilości kamienia nazębnego, zaś 30 proc. miały oznaki choroby przyzębia.  Naukowcy stwierdzili też, że co dziesiąty mieszkaniec Gran Canarii miał zmiany okołowierzchołkowe, zaś co piątemu brakowało zębów.

Pokarm dawnych mieszkańców Gran Canarii zawierał spore ilości ścierniwa z żaren kamiennych używanych do mielenia zbóż. Efektem było powszechnie występujące znaczne starcie szkliwa i odsłonięcie zębiny.  Badania wykazały, że ponad 80 proc.  mumii miało oznaki liniowej hipoplazji szkliwa.