• Zwierzęta także mają problem  z próchnicą zębów i to nie od dziś. Najstarsze ślady ubytków próchnicowych pochodzą sprzed 54 mln lat.
• Microsyops latidens -ssak, który przez blisko 500 tys. lat zamieszkiwał Amerykę Północną żywił się głównie liśćmi i owocami, ale najprawdopodobniej zmiana w diecie na produkty zawierające więcej cukru spowodowała większe rozpowszechnienie próchnicy.
• Ubytki próchnicowe odkryto na 7,5 proc. zębów, a w niektórych okresach do 17,4 proc. zębów prehistorycznych ssaków 

Amerykańscy paleontolodzy badali skamieniałe szczątki prehistorycznego ssaka należącego do naczelnych Microsyops latidens, który żył we wczesnym eocenie (54 mln lat temu).  M. latidens był wszystkożerny, ale głównymi składnikami jego diety były liście i owoce.

Naukowcy badali zęby szczęki wykorzystując tomografię komputerową i okazało się pierwsze i drugie trzonowce noszą ślady zniszczenia przez próchnicę. Na 1030 zębów zidentyfikowano 77 próchnicowych ubytków (czyli około 7,5 proc.), jednak badacze podkreślają, że częstotliwość występowania choroby była zmienna, w zależności od okresu, z którego pochodziły skamieliny (gatunek ten żył na Ziemi przez 500 tys. lat). Niekiedy częstość próchnicy u M.latidens sięgała jednak 17,4 proc. zębów.

Chorobowo zmieniona była zawsze powierzchnia okluzyjna zębów. Dowody wskazują, że zwierzęta zaczęły przez krótki czas jeść więcej owoców lub innych pokarmów bogatych w cukier. Obecnie trudno jest określić, dlaczego zmieniła się ich dieta, być może powodem była zmiana klimatu we wczesnym eocenie.