Trudny okres zaczął się w marcu. Nikt nie wie co będzie za dwa -trzy miesiące. Sytuacja epidemiczna daleka jest od stanu określanego jako „pod kontrolą”.

Jane Lelean coach  z International Coaching Federation twierdzi, że niektórzy dentyści zaczynają się zastanawiać, czy chcą pozostać przy swojej profesji?  A to niezwykle trudne pytanie, zwłaszcza dla tych, którzy do tej pory utożsamiali się ze swoim zawodem.

Ostatnio nawet miała klienta, który miał myśli samobójcze, ponieważ nie może pracować tak, jak funkcjonował przed epidemią COVID-19. Bez perspektywy powrotu do dawnej stomatologii, ten człowiek nie wiedział kim jest i nie widział celu dalszego życia.

Kluczowa zatem jest odpowiedź na pytanie czy stomatologia jest umiejętnością, czy może tożsamością, jedynie zachowaniem czy celem? Wykonujesz pracę dentysty, czy jesteś dentystą?

W ciągu ostatnich miesięcy największy kryzys przechodzą ci lekarze, którzy w największym stopniu utożsamiają się z zawodem. Jeśli zawód staje się tożsamością to jak się z tobą żyje obecnie członkom twojej rodziny, jak się z tobą pracuje innym pracownikom praktyki?

Niestety chleb powszedni to częste kłótnie, nieprzespane noce, toksyczna atmosfera w pracy. Bez uprawiania zawodu w dawnym stylu ci dentyści czują się bezwartościowi, twierdzi Lelean.

Na drugim biegunie są ci,  którzy żyją w przekonaniu, że „wykonują zawód dentysty” .

Przekonania o nas samych mają niezwykłą siłę, podświadomie kontrolują sposób myślenia i działania, albo nam służą albo nas sabotują, pomagają lub nieznośnie utrudniają życie, krzepią lub wyniszczają.  

Jeśli zatem przekonania związane z zawodem są przyczyną niebezpiecznej frustracji, lepiej zasięgnąć porady psychologa, jak zmienić swoje dotychczasowe podejście.

Typowe szkodliwe objawy:

- Nigdy nie powiniem/powinnam zostać lekarzem dentystą,
- Nie jestem w stanie robić "endo"
- Muszę znaleźć nowy zawód,
- Nigdy nie będę wystarczająco dobry/dobra
- Stomatologia to wyjątkowo groźna i ryzykowna profesja, chcę uciec

Każde tego typu twierdzenie jest wynikiem pewnego procesu, podsumowaniem raczej a nie pełnym przekonaniem i często maskują to co prawdziwe, a nie do końca całkowicie negatywne.

Można je przepracować. Jane Lelean daje takie oto przykłady:
"Nigdy nie powiniem/powinnam zostać lekarzem dentystą" w "Chcę pomagać ludziom i mogę im dobrze służyć tylko wtedy, jeśli ograniczę codzienną liczbę przyjmowanych pacjentów".
"Nie jestem w stanie robić endo" w "Nie mam wystarczających umiejętności, wiedzy i doświadczenia w endodoncji. Wezmę udział w kilku szkoleniach, warsztatach zanim przystąpię do pierwszego leczenia kanałowego trzonowca"
"Stomatologia to wyjątkowo groźna i ryzykowna profesja, chcę uciec" w "Stomatologia to dający wiele satysfakcji zawód, zawsze będzie potrzebny ludziom, jest zatem bezpieczny. Dzięki mniejszej liczbie przyjmowanych pacjentów mogę więcej czasu poświęcić jednej osobie, lepiej ją wysłuchać, poznać potrzeby, obawy, finansowe możliwości. Jako lekarz też mam więcej czasu na planowanie, uczenie się, przeprowadzanie zabiegów wg najwyższych standardów medycznych, ma więcej czasu na rozmowę i w większym stopniu mogę się skoncentrować na pacjencie.