- Mam cichą nadzieję, że odzyskam kiedyś sprawność, siłę i będę mogła wrócić do swojej pasji. Zwracam się z prośbą o pomoc, niestety sama nie dam rady, a mocno wierzę w to, że dobro istnieje – pisze Monika.

Mam 35 lat, choruję na SM. Leki oraz systematyczna rehabilitacja może mi przywrócić sprawność. Za wszelką pomoc dziękuję z całego serca. 

Wsparcia można udzieli korzystając ze strony pomagam.pl

Przyjaciółka Moniki pisze:
Zarażająca energią, sympatyczna higienistka stomatologiczna (wspierająca nie raz każdego z nas). Pełna pasji, poznawania świata i chęci pomagania innym - ukończyła trzy kursy języka migowego - dzięki temu wielokrotnie umożliwiła kontakt osób głuchych ze słyszącymi.  Oddana, kochająca mama, która samotnie wychowuje dziewiętnastoletnią córkę. 

Niestety życie pisze różne scenariusze...

Monika przestaje widzieć - pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego. Niepewność, strach, wieloletnie szukanie diagnozy... mimo tego nie tracąc wiary, skończyła studia na kierunku higienistka stomatologiczna i nadal była aktywna zawodowo.

... drugie zderzenie z niesprawiedliwym życiem. Niespodziewany połowiczy niedowład prawostronny i diagnoza.... szok, niedowierzanie... stwardnienie rozsiane. 

I co dalej... rzeczywistość, brak refundacji leku na SM.

Monika obecnie porusza się o kulach, ma problemy z koordynacją, z równowagą, codzienne podstawowe czynności są dla niej olbrzymim wysiłkiem. Chciałaby jednak wspierać i być opoką dla swojej córki jak najdłużej. Mogą pomóc tylko leki i rehabilitacje, których nie jest w stanie sama sfinansować.

 Pomoże jej to uzyskać kontrolę nad własnym ciałem. Z góry bardzo dziękuję za wszystkie wpłacone pieniążki, dla Was to złotówka, dla niej wielka nadzieja na to, że może normalnie funkcjonować przez następne lata.