Co zdecydował Sąd
Sąd ograniczył swoje postępowanie jedynie do ustalenia zakresu krzywdy poniesionej przez rodzinę zmarłego chłopca. W postępowaniu karnym lekarzowi anestezjologowi postawiono zarzut, że naraził dziecko na utratę życia. Podanie Dentrolenu zwiększa szanse na przeżycie (ponad 90 proc. osób, które ten lek otrzymało, przeżyło hipotermię złośliwą). Leczenie stomatologiczne trwało do 10:00, bo dopiero wtedy anestezjolog je przerwała, mimo że wcześniej wystąpiły alarmujące objawy -podniesiona temperatura, szczękościsk, nieregularna praca serca. Działania ratujące życie prowadzono między 10:00 a 10:30, kiedy nastąpił zgon. Anestezjolog powinna wcześniej zorientować się, że ma do czynienia z objawami typowymi dla hipertermii złośliwej i wcześniej starać się o dostarczenie Dentrolenu. Skoro działania te nie zostały podjęte, małoletni pacjent został pozbawiony realnych szans na przeżycie.

W ocenie Sądu, powyższą sytuację należy traktować jako błąd medyczny w postaci niepostawienia prawidłowej diagnozy przez anestezjologa. Sąd stwierdził, że co do zasady odpowiedzialność –na podstawie postępowania karnego – należy przypisać placówce medycznej.

W ocenie Sądu żądanie zadośćuczynienia przez rodziców i brata zmarłego chłopca jest uzasadnione. Śmierć narusza dobra osobiste, zrywa szczególną więź łączącą ich ze zmarłym oraz prawo do życia w pełnej rodzinie. Nie ulega bowiem wątpliwości, że prawo do życia w pełnej rodzinie i utrzymania tego rodzaju więzi stanowi dobro osobiste członków rodziny (w tym przypadku ojca, matki oraz brata).

Sąd zasądził na rzecz obojga rodziców po 200 tys. zł zadośćuczynienia i 20 tys. zł dla brata z ustawowymi odsetkami ; zaś  w pozostałym zakresie powództwo o zadośćuczynienie i w całości powództwo o odszkodowanie oddalił.

Sygn. akt I C 105/18