Określenie przedsiębiorca wynika z art. 43 ustawy z 23 kwietnia 1964 r., zaś zgodnie z kodeksem cywilnym tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 459 wynika, że pacjent, gdy płaci za udzielone świadczenie zdrowotne jest konsumentem.

Zgodnie z przepisami ujętymi w art. 636 § 1 k.c.:
Jeżeli przyjmujący zamówienie wykonuje dzieło w sposób wadliwy albo sprzeczny z umową, zamawiający może wezwać go do zmiany sposobu wykonania i wyznaczyć mu w tym celu odpowiedni termin. Po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu zamawiający może od umowy odstąpić albo powierzyć poprawienie lub dalsze wykonanie dzieła innej osobie na koszt i niebezpieczeństwo przyjmującego zamówienie. Konsument, który korzysta z usług zdrowotnych ma prawo dochodzić swoich roszczeń z tytułu wadliwie wykonanej usługi.

Kodeks Etyki Lekarzy Dentystów w Unii Europejskiej przyjęty jednogłośnie na posiedzeniu plenarnym Rady Europejskiej Lekarzy Dentystów w 30 listopada 2007 r., w którym określone są normy przewidziane w relacjach lekarza dentysty z pacjentem stanowi np., że:
1. Dobro pacjenta musi być najważniejsze dla lekarza dentysty (pkt 2.1).
2. Lekarz dentysta powinien dokładać wszelkich starań, aby umożliwić pacjentowi kontynuowanie opieki przez innego lekarza w przypadku konfliktu planowanego zabiegu z przekonaniami religijnymi lub moralnymi lekarza lub gdy następuje zakończenie relacji pomiędzy lekarzem a pacjentem i nie jest możliwe lub stosowne kontynuowanie opieki (pkt. 2.8).
3. Lekarz dentysta musi przestrzegać prawa pacjenta do składania skarg. Lekarz dentysta powinien odpowiadać na nie bezzwłocznie i starać się rozwiązać sprawę mając na uwadze dobro pacjenta (pkt. 2.12).
4. W odniesieniu do złożonej skargi dentysta musi postępować zgodnie z krajowymi procedurami w zakresie ochrony publicznej (pkt. 2.13).