W ustawie o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta termin „zdarzenie medyczne” dotyczy sytuacji, w której dochodzi do zakażenia pacjenta biologicznym czynnikiem chorobotwórczym, uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia pacjenta albo śmierci pacjenta.

Zdarzenie medyczne jest następstwem niezgodnych z aktualną wiedzą medyczną: 
- diagnozy (jeżeli spowodowała ona niewłaściwe leczenie albo opóźniła właściwe leczenie, przyczyniając się do rozwoju choroby),
- leczenia (w tym wykonania zabiegu operacyjnego),
- zastosowania produktu leczniczego lub wyrobu medycznego.

Tymczasem na co dzień dochodzi do kompletnego pomieszaniem pojęć, na przykład wojewódzkie komisje ds. orzekania o zdarzeniach medycznych w rzeczywistości zajmują się błędami medycznymi, a nie zdarzeniami.

Istnieje zasadnicza różnica między zdarzeniami niepożądanymi a błędami medycznymi. – Te pierwsze, czasami nawet bardzo brzemienne w skutkach, występują, pomimo że wszyscy działają prawidłowo w ramach oczekiwanego standardu. O błędzie można mówić wtedy, gdy czyjeś postępowanie nie spełnia ustalonych kryteriów, ale można to orzec dopiero po przeanalizowaniu całej sytuacji – tłumaczy dla Gazety Lekarskiej prof. Romuald Krajewski z Centrum Onkologii – Instytutu w Warszawie.

Czym zatem jest błąd medyczny?
Ten termin precyzuje art. 4 ustawy i zawodach lekarza i lekarza dentysty, w którym opisane są powinności lekarza. Lekarz ma leczyć zgodnie z aktualną wiedzą medyczną, dostępnymi mu metodami, zgodnie z zasadami etyki lekarskiej i z należytą starannością. Jeśli postępuje inaczej dochodzi do błędu medycznego.

A ten może być:
- diagnostyczny,
- leczniczy, zwany też terapeutycznym (chodzi o szeroko rozumiane niewłaściwe leczenie),
- techniczny (tzn. manualny, np. nieprawidłowo wykonana procedura),
- organizacyjny
- orzeczniczy. 

Więcej: gazetalekarska.pl