Okręgowa Rada Lekarska w Opolu jeszcze raz zwróciła uwagę lekarzom i lekarzom dentystom na zakaz łamania tajemnicy lekarskiej w wyniku udzielenia informacji, które mogą zawierać dane objęte taką tajemnicą.

Zakaz nie dotyczy sytuacji gdy medyk zostanie zwolniony z obowiązku dochowania tajemnicy lekarskiej przez sąd.

Do stanowiska tego odniosła się radca prawny Anna Krauze. Pisze ona w obszernym uzasadnieniu, o tym, że opinia ORL w Opolu jest prawidłowa.

Urzędy skarbowe podczas kontroli powołują się m.in. na normę art. 7c. ustawy z 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej, który brzmi następująco:
1. Organy kontroli skarbowej, w celu realizacji ustawowych zadań w zakresie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1-3, mogą zbierać i wykorzystywać informacje, w tym dane osobowe, od osób prawnych, jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, o zdarzeniach mających bezpośredni wpływ na powstanie lub wysokość zobowiązania podatkowego oraz przetwarzać je w rozumieniu przepisów o ochronie danych osobowych, także bez wiedzy i zgody osoby, której dane te dotyczą.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, są udostępniane na podstawie postanowienia organu kontroli skarbowej, w terminie i w formie określonej przez ten organ. W uzasadnieniu postanowienia należy wskazać okoliczności, z których wynika konieczność pozyskania żądanych informacji.
3. Podmiotowi, do którego skierowano postanowienie, o którym mowa w ust. 2, przysługuje zażalenie do Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej.

Formą wyrażającą protest lekarza na postanowienie organu kontroli skarbowej, w zakresie konieczności udostępnienia danych pacjentów, jest zatem zażalenie do Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej. Jest to pierwszy z kroków, który w razie otrzymania takiego postanowienia, trzeba podjąć.

Złamanie tajemnicy lekarskiej może wiązać się z naruszeniem normy art. 266 kodeksu karnego i skutkować ewentualną odpowiedzialnością karną lekarza, co tym bardziej przemawia za nieudzielaniem informacji nią chronionych.

NIL zleciła sporządzenie opinii prawnej na temat tajemnicy lekarskiej w przypadku kontroli urzędu kontroli skarbowej. Jest to opinia z 10 stycznia 2013 r., której treść wskazuje na brak możności udzielania kontrolerom informacji o pacjencie.

Niemałe zamieszanie w środowisku lekarskim wywołał wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z 29 stycznia 2014 r., I SA/Go 624/13, w którym Sąd rozpatrzył skargę jednego z lekarzy na grzywnę nałożoną w postępowaniu kontrolnym przez urząd skarbowy. Wyrok ten był niekorzystny dla lekarza. Fragment jego treści jest następujący:
W ocenie sądu, dane pacjentów obejmujące imię i nazwisko, adres nie są objęte tajemnicą medyczną, nie są to dane medyczne. W kontekście brzmienia art. 26 ustawy z 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2009 r. Nr 52, poz. 417 z późn. zm.) należy odróżnić dane identyfikujące pacjenta od stanowiących dokumentację medyczną danych o jego stanie zdrowia i udzielonych świadczeniach. Brak jest podstaw do stwierdzenia, że dane osobowe stanowią jednocześnie dane o charakterze medycznym. Ustawodawca zakres chronionych danych medycznych ograniczył bowiem wyłącznie do informacji związanych z pacjentem, a uzyskanych w związku z wykonywaniem zawodu lekarza. Przy czym, zgodnie z ustawą z 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2011 r. Nr 277, poz. 1634 z zm.), wykonywanie zawodu lekarza polega na udzielaniu przez osobę posiadającą wymagane kwalifikacje, potwierdzone odpowiednimi dokumentami, świadczeń zdrowotnych, w szczególności na: badaniu stanu zdrowia, rozpoznawaniu chorób, zapobieganiu im, leczeniu i rehabilitacji chorych, udzielaniu porad lekarskich, a także wydawaniu opinii i orzeczeń lekarskich.