Dentystka jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą Centrum Stomatologiczne, w którym realizuje świadczenia stomatologiczne. Również jej mąż prowadzi działalność gospodarczą, zajmując się m. in. budową statków. Udało mu się podpisać kontrakt na budowę kutrów rybackich dla firmy norweskiej i tu zaczęły się jego kłopoty, gdyż jego kontrahent nie płacił w terminie za wykonane prace. Należności trudno było wyegzekwować, jako że zleceniodawca był spoza Unii Europejskiej.

W firmie męża dentystki zaczęły się poważne kłopoty finansowe -  zaległości wobec ZUS, pracowników, własnych kontrahentów. By problem, zażegnać dentystka zaczęła pomagać swojemu mężowi, przekazując mu pieniądze. Ponadto zaczął on sam wypłacać środki z jej konta, ale zwracał je stopniowo, gdy otrzymywał kolejne części należności.

W efekcie doszło do zachwiania płynności finansowej firmy dentystki. Urząd Skarbowy wniósł do sądu przeciwko niej sprawę o wykroczenie skarbowe oskarżając, że uporczywie nie wpłacała  podatku dochodowym od osób fizycznych w terminach ustawowych, tj. do 20-go dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wystąpił obowiązek podatkowy, ani też nie wpłacała zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w łącznej kwocie 60.901,00 zł, a następnie podatku wynikającego z zeznania rocznego PIT-36L w kwocie 41.989,00 zł.

W sądzie dentystka broniła się, przyznając że faktycznie popełniła zarzucany jej czyn. Ale powód był jeden - przedsiębiorstwo jej męża wpadło w tarapaty, gdyż nie zapłacił mu klient, pomagając mu finansowo nie była w stanie regulować należności podatkowych w terminie. Mąż wybudował kuter rybacki, za który nie otrzymał zapłaty wysokości ponad 300.000 zł, i muszą teraz wystąpić na drogę sądową (na co nie mają pieniędzy). Dodała, że ma działalność od 1993 r. i przed wystąpieniem problemów w działalności męża nigdy wcześniej nie zdarzały się jej opóźnienia w płatnościach zobowiązań podatkowych. Jej zdaniem w tej sytuacji opóźnienia w płatności zobowiązań podatkowych nie miały charakteru uporczywego z jej strony. 

Sąd stwierdził, że nie ma wątpliwości, iż oskarżona nie uregulowała w ustawowych terminach należności podatkowych jednak w ocenie Sądu stało się tak z przyczyn związanych ze znaczącym pogorszeniem się sytuacji finansowej najpierw męża oskarżonej, a następnie jej samej, co usprawiedliwiało takie jej zachowanie.

 Ponadto Sąd wskazał, iż zarzucane oskarżonej w akcie oskarżenia wykroczenie skarbowe kwalifikowane z art. 57 § 1 kks popełnia podatnik, który uporczywie nie wpłaca w terminie podatku. Aby jednak zachowanie takie wypełniało znamiona wykroczenia skarbowego, konieczne jest również ustalenie, iż niewpłacanie podatku miało charakter uporczywy. O uporczywości należy mówić wówczas, gdy uchylanie się ma charakter powtarzalny lub utrzymujący się długo, a przy tym występuje zła wola sprawcy, tj. sprawca ignoruje swój obowiązek pomimo tego, że ma obiektywnie możliwość jego wykonania.