• Kesrostomia, próchnica jamy ustnej, zespół alergii jamy ustnej, ale także zaburzenia depresyjne, atopowe zapalenie skóry to schorzenia, które przewodniczce po muzeum uniemożliwiały kontynuowanie pracy
  • ZUS uznał, że chora powinna wznowić pracę po 8 miesiącach leczenia
  • Sprawa o prawo do kontynuowania rehabilitacji trafiła do sądu. Kobieta dowodziła, że w czasie oczekiwania na protezę nie może pracować jako przewodnik w muzeum (rany w jamie ustnej nie pozwalały na noszenie protezy tymczasowej)
  • Sąd przychylił się zastrzeżeń chorej kobiety i nakazał zrewidowanie stanowiska ZUS. Powódka powinna przejść dalszą rehabilitację z prawem do zasiłku za czas leczenia

 

Sprawa o prawo do zasiłku rehabilitacyjnego znalazła się w Sądzie Rejonowym w Słupsku.

U powódki lekarze rozpoznali:

  • kserostomię;
  • próchnicę jamy ustnej;
  • zespół alergii jamy ustnej;
  • atopowe zapalenie skóry (postać ciężka z tendencją do erytrodermii);
  • psychodermatozę;
  • zaburzenia depresyjne nawrotowe lękowe i mieszane;
  • niedokrwistość;
  • niewydolność żylną obu kończyn dolnych;
  • niedobór masy ciała, niedożywienie kliniczne.

Spornym była ocena stanu zdrowia kobiety, który według ZUS po wyczerpaniu się okresu zasiłkowego i prawa do świadczenia rehabilitacyjnego, był na tle stabilny, że umożliwiał pacjentce wznowienie pracy.

W tej konkretnej sprawie z opinii biegłych z zakresu stomatologii i psychiatrii wynikało, że ubezpieczona odzyskała zdolność do pracy po okresie przyznanego prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

Ubezpieczona nie zgodziła się z taki orzeczeniem.

Bezużyteczna proteza

Powódka krytykowała opinię biegłej stomatolog. Chora twierdziła, że po usunięciu zębów, w oczekiwaniu na protezę szkieletową, miała protezę tymczasową, ale nie mogła jej nosić z uwagi na opuchlizny po ranach. W tym czasie nie miała przednich zębów i nie mogła swobodnie porozumiewać się z otoczeniem.

Psychiatryczne schorzenia

Kobieta wniosła także zarzuty do opinii biegłego psychiatry, który wyjaśnił, że załączona dokumentacja medyczna potwierdza zarówno dotychczasowe rozpoznanie, a więc zaburzenia depresyjno - lękowe z brakiem rozwiniętego epizodu depresyjnego oraz zaburzenia osobowości.

Problemy dermatologiczne

Z kolei ZUS krytykował opinię biegłego dermatologa. Organ rentowy zarzucił, że z jego opinii nie wynikało, iż ubezpieczona odzyskała zdolność do pracy. Biegły nie zawarł jednak w opinii informacji jakie schorzenie dermatologiczne wymagało dalszego leczenia i na czym polegało dotychczasowe leczenie i rehabilitacja.

Komisja ZUS uznała, że schorzenia dermatologiczne ubezpieczonej są w remisji i nie powodują dalszej niezdolności do pracy.

Powódka pobierała świadczenie rehabilitacyjne przez 8 miesięcy. Po tym czasie orzecznicy ZUS ocenili, że może powrócić do pracy.

Sąd  ocenia stan zdrowia powódki

Inaczej prace biegłego dermatologa ocenił sąd, który uznał, że wbrew zarzutom ZUS opinia specjalisty:

  • zawiera wnioski z obszernym uzasadnieniem;
  • wyraźnie przedstawia schorzenie dermatologiczne ubezpieczonej (atopowe zapalenie skóry - postać ciężka z tendencja do erytrodermii);
  • obszernie i szczegółowo uzasadnia stanowisko, zgodnie z którym ciężkie nasilenie zmian, obejmujące niemal całe ciało, nadal wymaga terapii i rehabilitacji.

Z dokumentacji medycznej wynikało, że pacjentka wciąż nie odzyskała zdolności do pracy. Dalsze leczenie i rehabilitacja rokują jednak nadzieje na odzyskanie przez nią zdolności do pracy.

Sąd wyrokował, że odwołanie pacjentki od decyzji ZUS, odmawiającej przyznania zasiłku rehabilitacyjnego na kolejny okres, zasługuje na uwzględnienie.

Kiedy świadczenie rehabilitacyjne

Co do zasady świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy.

Świadczenie to przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy.

Sygn akt: V U 92/19