Lekarz dentysta – przedsiębiorca może wykonywać działalność leczniczą w dwóch formach:
- jako praktyka zawodowa (indywidualna bądź grupowa praktyka lekarska);
- jako podmiot leczniczy.

Takie rozwiązania wprowadziła m.in. ustawa z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, która zastąpiła ustawę o zakładach opieki zdrowotnej. Warto przypomnieć, że na podstawie wdrożonych wówczas przepisów od 1 stycznia 2012 r. NZOZ-y przestały istnieć, zastąpiły je podmioty lecznicze.

Uwaga jednak, decyzja o wykonywaniu działalności leczniczej w jednej z wymienionych form, pociąga za sobą szereg następstw, często uniemożliwiających dalszy rozwój gabinetu. 

Praktyka zawodowa czy podmiot leczniczy? Mecenas Arkadiusz Jóźwik przedstawia zagadnienia związane z uruchomieniem i prowadzeniem podmiotu leczniczego (o praktyce zawodowej pisze tutaj).

Prowadzenie podmiotu leczniczego wiąże się m.in.:
- z koniecznością uzyskania pozytywnej opinii Sanepidu na etapie tzw. odbioru budowlanego (w toku procesu inwestycyjnego). Warto pamiętać, że od 15 lipca 2016 r. nie obowiązują już tzw. decyzje sanitarne (nie ma zatem wymogu uzyskania decyzji opiniującej warunki lokalowe, sanitarne i instalacyjne lokalu);
- z planowymi kontrolami Sanepidu, które są realizowane nie częściej niż raz w ciągu roku (niezależnie od liczby przyjmujących lekarzy);
- z wymogiem prowadzenia jednej dokumentacji medycznej (co prawda, dokumentacja ta jest jedna dla podmiotu leczniczego, ale prowadzona być powinna odrębnie dla każdej poradni);
- z prowadzeniem gospodarki odpadami (jedna dokumentacja  w ramach działalności leczniczej podmiotu, niezależnie od liczby lekarzy przyjmujących w tym podmiocie);
- z pełnym prawem współpracy na linii lekarz prowadzący podmiot leczniczy (przedsiębiorca) a lekarz przyjmujący pacjentów (zakaz zatrudniania lekarzy przez innych lekarzy, ustanowiony w art. 53 ustawy o zawodzie lekarza nie będzie miał w tym przypadku zastosowania), w tej sytuacji lekarze mają pełną swobodę w wyborze łączącego ich stosunku prawnego - umowa o pracę, zlecenie, kontrakt;
- ze swobodą w podejmowaniu bądź w zakończeniu współpracy z personelem medycznym - bez konieczności wypełniania dodatkowych zgłoszeń/odbiorów (elastyczność osobowa);
- z przywilejem otwierania, w ramach jednej struktury podmiotu leczniczego, innych miejsc świadczenia usług (elastyczność organizacyjna);
- z podleganiem uproszczonym wymaganiom - w przypadku uruchamiania kolejnych miejsc wykonywania świadczeń (oczywiście w ramach jeden struktury podmiotu leczniczego).

 Podmiot leczniczy – argumenty na „nie”
Oczywiście nie jest tak, że podmiot leczniczy nie posiada wad. Posiada, jednakże ich waga nie jest znaczna, zaś sprawne przeprowadzenie procesu przekształcenia praktyki zawodowej w podmiot leczniczy, bądź powołanie do życia nowego podmiotu leczniczego, pozwala wyeliminować ryzyko niepowodzeń i przykrych niespodzianek przy kontrolach.

Wśród wad podmiotu leczniczego wskazuje się najczęściej:
- jednorazowy koszt rejestracji u wojewody: obecnie 416 zł (pamiętać należy, że wpis do rejestru praktyk zawodowych też jest płatny, podobnie jak każda jego zmiana);
- wzrost kosztów obowiązkowego OC dla podmiotu leczniczego: od 1200 zł – w zależności od wielkości podmiotu, liczby personelu i zakresu wykonywanych świadczeń (wzrost kosztów wynika z faktu, że docelowo w ramach podmiotu leczniczego przejęć dokonywać będzie większa liczba lekarzy, a co za tym idzie ryzyko popełnienia błędu, za który odpowiedzialność przejmuje ubezpieczyciel – wzrasta);
- kontrole pracowników urzędu wojewódzkiego (w miejsce kontroli właściwej izby lekarskiej wstępuje inny organ, jakim jest wojewoda).

  Podmiot leczniczy argumenty na „tak”
Można często usłyszeć, że podmiot leczniczy to tylko obowiązki, od których praktyka zawodowa jest wolna.  Nie jest to prawdą – ilość obowiązków w obu formach prowadzenia działalności leczniczej jest niemal taka sama. Nie należy się obawiać podmiotów leczniczych, które – jako forma prowadzenia działalności leczniczej – stanowią przyszłość medycyny – wysoce wyspecjalizowanej i zapewniającej kompleksową opiekę pacjentowi.

Prowadzenie podmiotu leczniczego nie wiąże się ani z koniecznością zwiększonej pracy biurowej, ani z dużą ilością obowiązków, ani ze sprostaniem innym, szczególnym wymaganiom, których praktyka zawodowa nie musiałaby spełniać. Różnice w tym względzie na niekorzyść podmiotu leczniczego są mitem, krążącym w ścianach wielu praktyk zawodowych.

Co do zasady, podmiot leczniczy sprawdza się w aglomeracjach, pozwala rozwijać własny biznes medyczny, ułatwia kooperację z innymi lekarzami, umożliwia tworzenie wielospecjalistycznych poradni zdrowia.

Uruchomienie działalności w formie podmiotu leczniczego:
* Podmiot leczniczy jest właściwą formą wykonywania działalności leczniczej w sytuacji, gdy lekarz dentysta zamierza podjąć współpracę z koleżankami bądź kolegami po fachu, aby zaoferować szerszy zakres leczenia specjalistycznego, bądź zwiększyć liczbę przyjmowanych pacjentów.
* Każdy przyjmowany lekarz może podjąć działalność w zasadzie natychmiast, a więc bez konieczności wypełniania rozbudowanych formalności. Wystarczy zawrzeć umowę i niemal w tej samej chwili można przyjmować pacjentów.
* Podmiot leczniczy sprawdzi się znakomicie przy wykonywaniu kontraktów z NFZ. W tej sytuacji lekarz dentysta – przedsiębiorca może starać się o więcej niż jeden kontrakt, zaś jego wykonanie powierzyć innym dentystom, właśnie w ramach struktury podmiotu leczniczego.
* W ramach podmiotu leczniczego nie ma większych komplikacji z odpadami medycznymi, gdyż za te odpowiada podmiot, bez względu na liczbę pracujących lekarzy.
* Dokumentacja medyczna jest jedna (papierowa lub elektroniczna). Pozwala to zaoszczędzić czas, zmniejsza liczbę dokumentów w obiegu, obsługa pacjenta jest sprawniejsza. Oczywiście każdy, przyjmujący w ramach podmiotu, lekarz dentysta ma prawo i obowiązek dokonywać w niej wpisów. Dokumentacja medyczna stanowi własność podmiotu leczniczego i pacjentów, zatem odchodzący lekarze dentyści nie mają do niej prawa. Nie mogą jej w żaden sposób przetwarzać: wykonywać skanów, fotokopii, czy zabierać oryginałów.

  O co pytać warto pytać specjalistów zajmujących się obsługą podmiotów leczniczych:
- jaką formę działalności gospodarczej wybrać (działalność jednoosobową, spółkę cywilną bądź formy spółek prawa handlowego);
- jak zarejestrować podmiot u wojewody;
- o pomoc w przygotowaniu dokumentów: regulamin organizacyjny, prawa pacjenta, wzorowa dokumentacja medyczna, umowa podmiotu leczniczego z lekarzami dentystami i personelem pomocniczym;
- o warunki przeprowadzanych kontroli urzędu wojewódzkiego (prześledzenie etapów, przedyskutowanie sposobu przygotowania się do kontroli, aby przebiegła bez zarzutów i uwag).

Podmiot leczniczy, prawidłowo przygotowany do pracy, powinien przejść kontrolę urzędu wojewódzkiego bez uwag, w konsekwencji jego kolejna kontrola odbędzie się w odległym czasie. Kontrola UW nie jest kontrolą bieżącą – wykonywaną w stałych odstępach czasu. Inspekcja odbywa się najczęściej w kolejnym po rejestracji roku działalności, zaś następna w perspektywie kilkuletniej.

***

mec. Arkadiusz Jóźwik - radca prawny, specjalizujący się w prawie medycznym, w zakresie działalności leczniczej i obsługi prawnej przedsiębiorców medycznych, ze szczególnym uwzględnieniem stomatologii. Audytor placówek medycznych. Publicysta medyczny, publikujący m.in. do Gazety Lekarskiej i Medical Tribune Stomatologia. Autor bloga dla lekarzy stomatologów: prawodlastomatologow.pl. Pełnomocnik lekarzy w szeregu postępowań sądowych w sporach z pacjentami oraz organami administracji państwowej. Przedsiębiorca prowadzący Kancelarię Radcy Prawnego i gabinety stomatologiczne Nova Dent.