Upowszechnienie stosowania podtlenku azotu jest uzasadnione ze względu na coraz szerszy zakres oraz złożoność terapii takich jak: apikoektomia, chirurgia przyzębia, implantologia, chirurgia przedprotetyczna, miniimplanty w ortodoncji, usuwanie małych guzów jamy ustnej.

CED zadecydowała o tym, aby rezolucję w tym temacie (z 2012 r.) dostosować do aktualnych najlepszych praktyk zawodowych. Nowa rezolucja ma na celu wskazanie na korzyści wynikające ze stosowania podtlenku azotu w gabinecie dentystycznym  (bezpieczeństwo, łatwość aplikacji).

Jest to technika powodująca uspokojenie pacjenta i ułatwiająca, a niekiedy wręcz umożliwiająca przeprowadzenie leczenia. W stanie tym utrzymywany jest kontakt werbalny z pacjentem (przez cały okres sedacji).

Leki i techniki stosowane w celu zapewnienia świadomej sedacji w leczeniu stomatologicznym powinny mieć na tyle szeroki margines bezpieczeństwa, aby ryzyko  ewentualnej utraty przytomności przez osobę leczoną było zminimalizowane.

Technika ta, w prostszej formie, stosowana jest od 1889 r. w wielu krajach: USA, Wielkiej Brytanii, Australii i Skandynawii i do dzisiaj uznaje się ją za klinicznie skuteczną i opłacalną w porównaniu np. ze znieczuleniem ogólnym.

Europejska Akademia Stomatologii Dziecięcej, Amerykańska Akademia Stomatologii Dziecięcej i Brytyjskie Towarzystwo Stomatologii Dziecięcej zalecają technikę „miareczkowania” polegającą na zwiększaniu dawki podtlenku azotu w ilości tlenu od 5 do 10 proc. przyrostów w mieszance tlenowej w tempie co ok. 1 minuty, oczywiście w zgodnie z odpowiedzią pacjenta - aż do osiągnięcia pożądanego efektu uspokajającego.

Sedacja wziewna podtlenkiem azotu, gdy jest wspomagana sprawdzonymi technikami oceny zachowaniem pacjenta, jest wyjątkowo skuteczna w leczeniu zarówno dzieci jak i dorosłych.

Metoda ta została opisana jako standardowa w stomatologii dziecięcej i może być skuteczna w 90 proc. przypadków, pod warunkiem, że pacjenci zostaną uprzednio starannie zweryfikowani.

Ogólne wskazania do sedacji w stomatologii
Osoby wymagające zastosowania świadomej sedacji podtlenkiem azotu należą do następujących grup:
1) Pacjenci niespokojni lub przerażeni
2) Osoby z niską zdolnością radzenia sobie (np. problemy z zachowaniem, lęk i fobia na widok igły, wyraźny odruch wymiotny)
3) Pacjenci ze specjalnymi potrzebami w zakresie komunikowania
4) Osoby ze specjalnymi potrzebami leczenia (np. leczenie doraźne, skomplikowane i długotrwałe leczenie, drobna operacja jamy ustnej w połączeniu ze znieczuleniem miejscowym, specjalne procedury itp.)

We wszystkich przypadkach trzeba poinformować pacjenta o zabiegu, wszystkich dostępnych opcjach, potencjalnym ryzyku i skutkach ubocznych.

Należy wprowadzić zasadę, polegającą na uzyskaniu zgody pacjenta lub opiekuna prawnego na tego typu procedurę.