• Czy leczenie ortodontyczne przez osoby niebędące specjalistami z tej dziedziny powinno być uznane za przestępstwo?
• Fakt braku specjalizacji nie może być utożsamiany z brakiem umiejętności zawodowych.
• Sugestia co do wystarczającej liczbie specjalistów i jednoczesny brak możliwości zdobycia stopnia specjalizacyjnego mogą doprowadzić do powstania w stomatologii „systemu kastowego”.

CZYTAJ WIĘCEJ

Ortodonta winny nieinformowania o efektach leczenia

CZYTAJ WIĘCEJ

Ortodoncja na NFZ: czy będzie światełko w tunelu?

Trwa spór wokół prawa do wykonywania przez lekarzy dentystów, nie mających specjalizacji z ortodoncji, procedur ortodontycznych. NRL, po przeprowadzeniu szeregu konsultacji, optuje za takim prawem. Z kolei m.in. konsultant krajowy w dziedzinie ortodoncji prof. Beta Kawala uważa, że leczenie ortodontyczne jest w wyłącznej gestii ortodontów - lekarzy dentystów ze specjalizacją.

Czy lekarz dentysta popełnia przestępstwo? 

W ocenie NRL, lekarz dentysta, który posiada nieograniczone prawo wykonywania zawodu, może prowadzić leczenie stomatologiczne w pełnym zakresie, a co za tym idzie również leczenie ortodontyczne.

NRL kwestionuje twierdzenie konsultanta krajowego w dziedzinie ortodoncji. prof. Beaty Kawali, że lekarz bez specjalizacji podejmujący się leczenia ortodontycznego popełnia przestępstwo z art. 160 § 1 Kodeksu karnego, tj. naraża człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utarty życia i zdrowia. Nie można bowiem a priori założyć, że lekarz dentysta nie posiadający specjalizacji z zakresu ortodoncji, podejmujący się leczenia wad zgryzu nie posiada umiejętności pozwalających na przeprowadzenie prawidłowego procesu leczenia, i tym samym naraża swojego pacjenta na bezpośrednią utratę zdrowia.

Fakt braku specjalizacji z danej dziedziny lekarsko-dentystycznej nie może być utożsamiany z brakiem umiejętności zawodowych, taka oceny powinna być zindywidualizowana i uwzględniać całokształt okoliczności faktycznych. 

Jednocześnie w stanowisku Naczelnej Izby Lekarskiej wyraźnie zaakcentowano, że w żadnej mierze waga rzetelnego wykształcenia specjalistycznego nie podlega dyskusji.

CZYTAJ WIĘCEJ

Szkolenia specjalizacyjne lekarzy dentystów: problemy, które trzeba pokonać

Ortodoncja dla ortodontów

Prof. Beata Kawala i prof. Joanny Lis – konsultant wojewódzki w dziedzinie ortodoncji w woj. dolnośląskim, stawiają następujące tezy:
- źródłem zakresu uprawnień lekarza dentysty, nieposiadającego stopnia specjalizacyjnego, jest zakres określony w sylabusach opracowanych przez powołane przy  uniwersytetach medycznych wydziałowych zespołów ds. jakości kształcenia.
- lekarz dentysta, bez specjalizacji, jest uprawniony jedynie do:
1) leczenia zachowawczego choroby próchnicowej,
2) leczenia chorób zapalnych miazgi zębów i jej martwicy,
3) usuwania zębów,
4) wykonywania zdejmowanych uzupełnień protetycznych,
5) leczenia zachowawczego chorób przyzębia.
- leczenie ortodontyczne i uprawnienia do jego prowadzenia wynikają z wyodrębnienia tej specjalizacji i zdefiniowania jej programu w rozporządzeniu ministra zdrowia z 31 sierpnia 2020 r. w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarz dentystów (Dz. U. z 2020 r. poz. 1566);
- leczenie ortodontyczne przez osoby niebędące specjalistami z tej dziedziny jest naruszeniem art. 58 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty i powinno być uznane za przestępstwo (przepis ten stanowi, że kto bez uprawnień udziela świadczeń zdrowotnych polegających na rozpoznawaniu chorób oraz ich leczeniu, podlega karze grzywny).

Ortodoncja dla lekarza dentysty z pwz

Według NRL:

* Prawo wykonywania zawodu lekarza i lekarz dentysty, ma co do zasady nieograniczony charakter.
* Nie można zgodzić się z twierdzeniem, że zakres uprawnień lekarza wyznaczany jest przez zakres szkolenia przeddyplomowego. Po pierwsze, uczelnie mogłyby samodzielnie (choć w zgodzie ze standardami) określić zakres przekazywanych umiejętności i wówczas należałoby uprawnienia lekarza każdorazowo odnosić do konkretnej uczelni i roku jej ukończenia. Jest to nawet niebezpieczne dla samych specjalistów. Okazałoby się bowiem, że specjalista chirurg lub ortodonta nie mając specjalizacji z protetyki stomatologicznej nie mógłby wykonać nawet pojedynczej korony protetycznej.
* Wyprowadzony z rozporządzenia w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów wniosek, że ustanawiając specjalizację w ortodoncji i określając jej program prawodawca wyłączył uprawnienia lekarzy, którzy nie odbyli tego szkolenia - jest wnioskiem zbyt daleko idącym.
* Podjęcie decyzji o samodzielnym prowadzeniu leczenia wchodzi w zakres oceny należytej staranności, do której zobowiązany jest każdy lekarz. Zgodnie z art. 10 Kodeku Etyki Lekarskiej, lekarz nie powinien wykraczać poza swoje umiejętności zawodowe przy wykonywaniu czynności diagnostycznych, zapobiegawczych, leczniczych, a jeżeli zakres tych czynności przewyższa umiejętności lekarza, wówczas winien się zwrócić do bardziej kompetentnego kolegi.
* Art. 58 ustawy o zwodach lekarza i lekarza dentysta odnosi się do nieuprawnionej działalności osób niebędących lekarzami, zatem utożsamianie prowadzenia leczenia przez niespecjalistów z naruszeniem tego przepisu jest nieuprawnione. Pod pojęciem braku uprawnień rozumieć należy wyłącznie udzielanie świadczeń przez osobę nieposiadającą prawa wykonywania zawodu lekarza lub lekarza dentysty, pozostawiając w sferze odpowiedzialności zawodowej (a nie karnej) kwestie udzielania świadczeń przez lekarza wykraczającego poza swoje umiejętności zawodowe przy wykonywaniu czynności leczniczych.

CZYTAJ WIĘCEJ

Dentystka bez specjalizacji podjęła się leczenia ortodontycznego, teraz musi zapłacić

Spór o charakterze fundamentalnym

Powodem, dla którego Naczelna Rada Lekarska zmuszona jest prowadzić polemikę są naprawdę trudne do oszacowania konsekwencje utrwalenia się poglądu o „przestępczym charakterze działalności” lekarzy niespecjalistów. Nie pozostałoby to bez wpływu zarówno na postępowania przed sądami lekarskimi, sądami cywilnymi i karnymi , jak też znalazłoby to odzwierciedlenie w decyzjach o charakterze systemowym władz publicznych.

NRL nie uważa sytuacji prowadzenia leczenia specjalistycznego przez lekarzy niespecjalistów za modelową, ale pomiędzy stwierdzeniem tego faktu, a nazwaniem tej sytuacji przestępstwem jest ogromna przepaść.

 Sugestia dwojga konsultantów krajowych o wystarczającej liczbie specjalistów i jednoczesny brak możliwości zdobycia stopnia specjalizacyjnego mogą doprowadzić do powstania w stomatologii swoistego „systemu kastowego” i do zahamowania rozwoju całej prężnie rozwijającej się gałęzi medycyny.

źródło: NIL