Spółka cywilna została zawiązana w celu prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług stomatologicznych. Działalność wspólników spółki polegała na prowadzeniu kliniki stomatologicznej. Wspólnicy nabyli (na prawach wspólności łącznej) prawo użytkowania wieczystego nieruchomości jako „zabezpieczenie" ciągłości działalności w zakresie usług stomatologicznych. Przewidywano wykorzystanie zakupionej nieruchomości, ale po wybudowaniu na niej budynku.

Nieruchomość nie została ujęta w ewidencji środków trwałych. Odpisy amortyzacyjne oraz nakłady na tę nieruchomość nie były uwzględniane w kosztach uzyskania przychodu wspólników spółki. Parcela nigdy nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej. Nie została również zabudowana ani nie była wykorzystywana w jakikolwiek sposób przez wspólników spółki.

Jeden ze wspólników zmarł, a spadek po nim nabyła jego żona, która została wspólnikiem spółki cywilnej. Niedługo po tym udziałowcy spółki zawarli warunkową umowę sprzedaży działki.

Udziałowiec spółki zwrócił się z pytaniem czy sprzedaż nieruchomości (prawa użytkowania wieczystego) stanowić będzie przychód z działalności gospodarczej wspólników spółki cywilnej? W jego ocenie na pytanie należy udzielić odpowiedzi przeczącej. Nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, nie była również umieszczona w ewidencji środków trwałych, a jej sprzedaż nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej uznał przedstawione stanowisko za nieprawidłowe. Wskazał on, że przepisy nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też od dokonywania jego amortyzacji. Dyrektor wskazał, że sprzedaż nieruchomości (prawa użytkowania wieczystego) stanowi dla skarżącego przychód z działalności gospodarczej. Przychód ten będzie podlegał opodatkowaniu zgodnie z wybraną formą opodatkowania dochodów z tego źródła.

Współudziałowiec spółki wniósł skargę na tę interpretację wnosząc o jej uchylenie.

W odpowiedzi na skargę dyrektor podtrzymał dotychczasowe stanowisko.

Sprawa trafiła do sądu. W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skarga okazała się zasadna.

Sąd przyznał że skarżący trafnie zarzucił, iż wydając zaskarżoną interpretację organ nie odniósł się do faktu niewykorzystywania nieruchomości na cele związane z działalności gospodarczą.