() Ważną zasadą systemów prawnych wszystkich państw członkowskich jest zagwarantowanie pacjentowi tajemnicy lekarskiej. Wynika z tego poszanowanie prywatności pacjenta, a także zaufanie do lekarzy i ochrony zdrowia. Nie mając gwarancji tajemnicy, pacjent może nie chcieć ujawnić informacji osobistych, intymnych, często niezbędnych dla właściwego leczenia. Brak wiary w dyskrecję prowadzi do poświadczania nieprawdy o braku schorzeń (np. w trakcie wywiadu w gabinecie stomatologicznym o padaczce, HCV, HIV). Pacjent boi się bezprawnego ujawnienia danych, informacji o przebytych chorobach, stosowanych terapiach, sposobie leczenia, które mogą naruszać zarówno jego prywatność, jak i godność.

Tymczasem lekarz z braku czasu, z pospiechu i zabiegania przestaje dostrzegać w pacjencie, człowieka. Brak mu czasu na rozmowę i cierpliwe wyjaśnienie rzeczy dla lekarza często oczywistych, a dla pacjenta niezrozumiałych.

Takiego stanu rzeczy nie zmienią wykłady i zajęcia z deontologii, ani lektura aktów prawnych. Musi nastąpić zmiana naszej mentalności, niezależnie od warunków wykonywania pracy. Jest to możliwe jedynie pod wpływem światłych mistrzów, w naśladowaniu ich zachowań. Relacja mistrz - uczeń nie może być uważana za przestarzałą.

Społeczeństwo domaga się rzekomo ograniczenia bądź zniesienia korporacji zawodowych, w tym lekarskich struktur ochraniających wyłącznie lekarzy, często przeciwnych rozwojowi adeptów. Tymczasem korporacje sprawdziły się na świecie nie powodując nigdzie szkód. Bo tak naprawdę jedynie korporacje mogą sprawiedliwie i kompetentnie oceniać.

Działalność członków. Osobom postronnym często wydaje się, że korporacje czynią to pobłażliwie. Taką rzeczywistość kształtują media. Tymczasem w interesie korporacji jest, aby jej członkowie dbali o godność własną i pacjentów.

Czytaj więcej w Galicyjskiej Gazecie Lekarskiej Lekarza Dentysty tutaj

Lek. dent. Anna Kot, Pierwszy Zastępca Odpowiedzialności Zawodowej (OROZ), OIL w Krakowie

Źródło: Galicyjska Gazeta Lekarska Lekarza Dentysty nr 2/2013