• Niewyrażenie przez pacjentkę zgody na ekstrakcję dwóch zębów w leczeniu ortodontycznym - powodem problemów ortodonty.
• Wymuszony przez pacjentkę sposób leczenia - zakwalifikowany jako błąd medyczny.
• Dobrowolne poddanie się karze przez ortodontę - odrzucone w postępowaniu dyscyplinarnym.

Uległość wobec żądań pacjenta przyczyną problemów ortodonty

Jedna z pacjentek lekarza dentysty, który realizował świadczenia ortodontyczne, uzgodniła leczenie polegające na poprawie zgryzu. W wielu przypadkach przed założeniem aparatu ortodontycznego lekarz prowadzący zaleca usunięcie niektórych zębów. Tak było i w tym przypadku. Jednak pacjentka nie wyraziła zgody na ekstrakcję dwóch zębów. W tej sytuacji ortodonta zdecydował się na sposób leczenia z uwzględnieniem życzenia kobiety.

Aparat ortodontyczny nie tylko nie przyniósł oczekiwanego rezultatu, lecz spowodowały pogorszenie stanu zdrowia jamy ustnej pacjentki. Kobieta musiała przejść wielomiesięczne, kosztowne leczenie.

Postępowanie dyscyplinarne w sprawie o błąd medyczny

Przypadek ten ostatecznie skończył się wobec ortodonty postępowaniem dyscyplinarnym. Obwiniany o błąd medyczny lekarz dentysta zdecydował się zgłosić wniosek, mający na celu dobrowolne poddanie się karze.

Możliwość taką przewiduje art. 387 par. 1 k.p.k., stosowany m.in. w sprawach dotyczących odpowiedzialności zawodowej lekarzy. Realizacja wniosku nie jest jednak automatyczna.

Kiedy dobrowolne poddanie się karze

Art. 387 mówi:

Do chwili zakończenia pierwszego przesłuchania wszystkich oskarżonych na rozprawie głównej oskarżony, któremu zarzucono przestępstwo zagrożone karą nieprzekraczającą 15 lat pozbawienia wolności, może złożyć wniosek o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie mu określonej kary lub środka karnego, orzeczenie przepadku lub środka kompensacyjnego bez przeprowadzania postępowania dowodowego. Wniosek może również dotyczyć wydania określonego rozstrzygnięcia w przedmiocie poniesienia kosztów procesu. Jeżeli oskarżony nie ma obrońcy z wyboru, sąd może, na jego wniosek, wyznaczyć mu obrońcę z urzędu.

Sąd może uwzględnić wniosek o wydanie wyroku skazującego, gdy okoliczności popełnienia przestępstwa i wina nie budzą wątpliwości, a cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości.

Uwzględnienie wniosku jest możliwe jedynie wówczas, gdy nie sprzeciwia się temu prokurator, a także pokrzywdzony należycie powiadomiony o terminie rozprawy oraz pouczony o możliwości zgłoszenia przez oskarżonego takiego wniosku.

Przychylając się do wniosku, sąd może uznać za ujawnione dowody wymienione w akcie oskarżenia lub dokumenty przedłożone przez stronę.

Gdy oskarżyciel nie godzi się na dobrowolną karę 

W sprawie rozpatrywanej przez Okręgowy Sąd Lekarski ortodonta chciał poddać się dobrowolnie karze nagany. OSL przystał na taką propozycję.

Na takie rozwiązanie nie chciała jednak zgodzić się pokrzywdzona pacjentka, wnosząc apelację od wyroku.

W kolejnej instancji Naczelny Sąd Lekarski zadecydował o zawieszeniu ortodoncie pwz na rok.

Sąd Najwyższy wskazał na uchybienia w sprawie dyscyplinarnej

Kasację od tego wyroku oddalił Sąd Najwyższy, wskazując, że na takie rozwiązanie musi przystać oskarżycielka. Ta jednak zdecydowanie odrzucała zaproponowaną przez lekarza dentystę opcję.

Lekarz może w postępowaniu dyscyplinarnym skorzystać z dobrowolnego poddania się karze. Jednym z warunków takiego przebiegu sprawy jest wyrażenie stosownej zgody przez pokrzywdzonego pacjenta. W przeciwnym przypadku sprawa musi trafić do sądu lekarskiego, który powinien wydać wyrok – wynika z wyroku SN.

 Postanowienie Sądu Najwyższego z 9 listopada 2021 r., sygn. akt I KK 189/20.