Prawdą jest, że walcząca o przyznanie świadczenia emerytalnego nie przedłożyła prawidłowego świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach. Sędziowie uznali jednak, że przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, iż wnioskodawczyni, w nieuwzględnionych przez ZUS okresach zatrudnienia, wykonywała w pełnym wymiarze czasu pracę w warunkach szczególnych jako lekarz dentysta. Kobieta  zajmowała się łącznie przez 19 lat, 1 miesiąc i 16 dni (wymagany okres 15 lat) przyjmowaniem i leczeniem pacjentów.

Bez znaczenia pozostaje nawet formalne powierzenie wnioskodawczyni stanowiska młodszego asystenta i asystenta, gdyż zaszeregowanie na stanowiskach młodszego asystenta, asystenta i starszego asystenta odpowiadało jedynie stopniowi specjalizacji osoby zatrudnionej i przekładało się na wynagrodzenie. Nie zmieniało to jednak faktu, że osoba zatrudniona na wymienionych stanowiskach w rzeczywistości wykonywała pracę lekarza stomatologa przyjmującego pacjentów.

O tym, czy praca wykonywana jest w warunkach szczególnych decyduje nie nazwa stanowiska formalnie powierzonego, ale rzeczywiście wykonywane przez pracownika czynności.

Praca realizowana przez dentystkę odpowiada tej wskazanej w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983 r. nr 8, poz. 43 ze zm.) - Wykaz A, dział XII „W służbie zdrowia i opiece medycznej”, pod poz. 2 „Prace w zespołach operacyjnych dyscyplin zabiegowych oraz prace lekarzy stomatologów” oraz wymienionej w załączniku Nr 1 do zarządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z 12 lipca 1983 r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładach pracy resortu zdrowia i opieki społecznej (Dz. Urz. MZ z 1983 r., Nr 8, poz. 40 ze zm.): w dziale XII poz. 2, lit. b „prace lekarzy stomatologów” pkt 1 stanowisko „lekarza stomatologa przyjmującego pacjentów”.

Sędziowie przyjęli, iż dentystka spełniła wszystkie przesłanki niezbędne do ustalenia prawa do emerytury, bowiem legitymuje się ogólnym stażem ubezpieczeniowym w wymiarze ponad 20 lat, stażem pracy w warunkach szczególnych w wymiarze co najmniej 15 lat, ma ukończone 55 lat życia, oraz nie przystąpiła do otwartego funduszu emerytalnego. Tym samym spełniła wszystkie przesłanki do przyznania jej prawa do emerytury.

Sąd Okręgowy zmienił zaskarżoną decyzję ZUS i uznał, że dentystka ma prawo do emerytury.

sygn. akt VII U 979/15