Dentystka była zatrudniona w Zakładzie Opieki Zdrowotnej od 1 stycznia 2004 r. jako lekarz stomatolog, ostatnio tylko na pół etatu. Poza dentystką w gabinecie zatrudniona była jeszcze jedna osoba jako lekarz stomatolog w wymiarze pełnego etatu.

Od lipca 2014 r. ZOZ, w którym pracowała, dentystka nie miał podpisanego kontraktu z NFZ na leczenie stomatologiczne dorosłych, a jedynie na leczenie stomatologiczne dzieci i młodzieży. Co oczywiście odbiło się na liczbie pacjentów, na domiar złego kontrakt na leczenie dzieci nie był w pełni realizowany.

Prezes Zarządu ZOZ zaplanował zwolnienie dentystki, o czym 29 listopada 2017 r. poinformował zakładowe organizacje związkowe na piśmie. Pracodawca napisał, że przyczyną podjęcia przez niego decyzji o wypowiedzeniu umowy o pracę jest likwidacja stanowiska z przyczyn ekonomicznych. Co prawda dentystka nie otrzymała wtedy wypowiedzenia, jednak zakładowe organizacje związkowe poinformowały dyrekcję, że dentystka podlega szczególnej ochronie przed zwolnieniem z pracy, aż do 30 września 2021 r. (na mocy specjalnej uchwały organizacji).

Lekarka przebywała wtedy na zwolnieniu lekarskim i natychmiast po powrocie do pracy otrzymała, bez wcześniejszego uzgodnienia z nią, nowy harmonogram. Nie był dla niej korzystny, mimo że była zatrudniona na ½ etatu,  proponowano jej pracę przez 5 dni w tygodniu, w tym w każdą sobotę. Do tej pory pracowała przez 3 dni w tygodniu, bez sobót.

Dentystka co prawda harmonogram podpisała, jednak mając inne zobowiązania zawodowe nie była w stanie go dotrzymać. Stąd też rozmawiała z prezesem na temat swojej dalszej pracy po 6 grudnia 2017 r. W trakcie jednej z rozmów 11 grudnia 2017 r., przedstawiono jej pismo, w którym to ona prosiła pracodawcę o rozwiązanie stosunku pracy. Dentystka odmówiła podpisania tego pisma. Wówczas otrzymała kolejne, w którym to pracodawca wypowiadał jej umowę o pracę, z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, który miał upłynąć 31 marca 2018 r., a jako przyczynę wskazał likwidację stanowiska pracy z przyczyn ekonomicznych.

Prezes Zarządu ZOZ zaznaczył też wtedy, że gdy dentystka otrzyma wypowiedzenie, to będzie ją obowiązywał harmonogram z 6 grudnia 2017 r., a jeżeli zdecyduje się podpisać pismo, w którym to ona prosi o rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron, to wtedy będzie ją obowiązywał korzystniejszy dla niej harmonogram tj. przewidujący pracę w co drugą sobotę.

Dentystka po przemyśleniu zdecydowała się rozwiązać stosunek pracy za porozumieniem stron, z korzystniejszym dla niej harmonogramem pracy. Następnego dnia sporządziła pismo, w którym zapisano, że umowa o pracę zawarta 1 stycznia 2004 r. na czas nieokreślony rozwiąże się 31 marca 2018 r. za porozumieniem stron. 

3 kwietnia 2018 r. dentystka otrzymała świadectwo pracy, w którym wpisano, że stosunek pracy rozwiązał się na mocy porozumienia stron. 9 kwietnia 2018 r. Stomatolog zwróciła się na piśmie do ZOZ o sprostowanie świadectwa pracy i uzupełnienie zapisu przez wpisanie „porozumienie stron w związku z likwidacją stanowiska pracy”, a także wypłacenie jej odprawy. Prezes ZOZ  odmówił sprostowania świadectwa pracy.

Sprawa trafiła do sądu.

Sędziowie przychylił się do żądań dentystki i nakazali sprostowanie świadectwa pracy wydanego dentystce przez zatrudniający ją ZOZ poprzez wykreślenie istniejącego zapisu, a wpisanie „ na mocy porozumienia stron w związku z likwidacja stanowiska pracy (art. 30 §1 pkt. 1 kp w zw. a art. 10 ust. 1 ustawy z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracownika  Dz. U. z 2016 poz. 1474).

Sygn. akt IV P 79/18