Komisja Stomatologiczna NRL z niepokojem stwierdza brak należytego dialogu pomiędzy organami władzy publicznej, a przedstawicielami środowiska lekarzy dentystów w sprawach dotyczących organizacji świadczeń publicznych w zakresie leczenia stomatologicznego.

Praktycznie bez odpowiedzi pozostaje skierowany do Narodowego Funduszu Zdrowia cały szereg wystąpień Naczelnej Rady Lekarskiej dotyczących zasad wykonywania umów, w tym niezbędnego dostosowania do współczesnych standardów tabeli wyceny punktowej procedur.

Dyskusja publiczna w sprawach opieki stomatologicznej koncentruje się ostatnio wokół mającej wejść w życie 12 września 2019 r. ustawy z 12 kwietnia 2019 r. o opiece zdrowotnej nad uczniami (Dz.U. 2019 poz. 1078).

Komisja Stomatologiczna NRL stoi na stanowisku, że ustawa ta nie rozwiąże problemów opieki stomatologicznej nad dziećmi i młodzieżą. Istnieje rażąca dysproporcja pomiędzy liczbą świadczeniodawców, którzy mogą zawrzeć porozumienie ze szkołą, a liczbą szkół (niecałe 7 tys. umów stomatologicznych na 34 tys. szkół).

Uprawnienie uczniów szkół, które zdołają zawrzeć porozumienie z placówką stomatologiczną, do świadczeń udzielanych poza kolejnością w konfrontacji z brakiem takiego uprawnienia uczniów szkół nieposiadających takiego porozumienia, rodzi uzasadnione obawy co do zachowania zasady równego dostępu do świadczeń.

Jak argumentowała Naczelna Rada Lekarska podczas procesu legislacyjnego, pełne wykonanie ustawy o opiece zdrowotnej nad uczniami pozbawi realnych uprawnień do świadczeń stomatologicznych pacjentów dorosłych.

Postulowanym przez NRL  rozwiązaniem jest zwiększenie nakładów na publiczne leczenie stomatologiczne, urealnienie jego wyceny i powiększenie tą drogą grona świadczeniodawców, a co za tym idzie- dostępności do świadczeń.

Na kilka dni przed wejściem w życie ustawy wciąż brak jest zarządzenia prezesa NFZ, które regulowałoby dostosowanie umów do sytuacji podjęcia współpracy ze szkołą, w tym zasady rozliczeń udzielonych świadczeń, jeśli wiązałyby się ze zwiększeniem wartości umowy, o którym mowa w art. 29 pkt.3) ustawy.

Bez znajomości tych zasad niemożliwym jest zawarcie porozumień placówek stomatologicznych z organami prowadzącymi szkoły.