W ciągu 2016 r. i -2017 r pacjent (wykonujący zawód pielęgniarza), umówił się z dwoma stomatologami na rozległe leczenie złożone z zabiegów chirurgii - wszczepianie implantów i protetyczne (w ramach prowadzonej przez nich wspólnie praktyki stomatologicznej).  W sumie za całość ustalono należność w wysokości 8 tys. - za implanty i 14 tys. - za protetykę. Za część chirurgiczną pacjent uregulował należność, ale koszt prac protetycznych (protetyk wykonał korony na implancie 4 szt. i korony bez podparcia na implancie 10 szt.) został podzielony na dwie transze - 10 tys. i 4 tys., z których tę drugą mężczyzna miał wpłacić do końca 2017 r.  Jednak mimo zakończenia leczenia (w maju 2017 r.) dług nadal pozostawał nieuregulowany.

Dentysta przypominał o należności telefonicznie, następnie wysyłał sms-y potem wystosował wezwania do zapłaty, w końcu w październiku 2018 r. podał sprawę do sądu.  

Sąd uznał, że została zawarta między stronami ustna umowa o dzieło, w której określono zakres, termin wykonania prac, wynagrodzenie za poszczególne etapy wykonanej pracy i uczyniono to przed przystąpieniem do jej wykonania. Umowa dotyczyła dwóch etapów: chirurgicznego i protetycznego. Poza sporem pozostawało, że pozwany wpłacił łącznie kwotę 18 300 zł na poczet wynagrodzenia za etap chirurgiczny i cześć protetycznego. Spór sprowadzał się  do ustalenia czy dentysta ma prawo żądać jeszcze kwoty 4 tys. zł. 

Z materiału dowodowego wynikało, iż dentysta wykonał dzieło w terminie, za zgodą i aprobatą pacjenta, co oznacza, że mężczyzna od razu wiedział, ile każdy etap będzie trwał i ile kosztował i godził się na taki koszt. Nadto strony ustaliły prolongatę zapłaty kwoty 4 tys. zł do końca 2017 r. Po stronie pacjenta była wtedy inicjatywa, żeby rozliczyć się z umowy,  uiszczając brakującą kwotę. Tyle że konsekwentnie  odmawiał zapłacenia za leczenie, podając kolejne preteksty, a nawet uciekając się do gróźb.

Pacjent jest pracownikiem medycznym, co oznacza, że bardziej niż ktokolwiek inny orientuje się, jak stomatolodzy rozliczają prace protetyczne, że liczą za sztukę korony, a w moście liczą też tzw. punkty, które odpowiadają pojedynczej koronie, zliczając całość.  Pacjent wie także dobrze, że w aktach są dwa dokumenty „zgody na leczenie” chirurgiczne z zaleceniami pooperacyjnymi i protetyczne - o które toczyła się sprawa. Cena usługi została podana jasno i konkretnie z góry. 

W tej sytuacji, Sąd uznał roszczenie dentysty za uzasadnione co do wynagrodzenia za wykonane dzieło, i zasądził kwotę 4 tys. zł do tej pory nie zapłaconą na rzecz lekarza.

Ponadto, zgodnie z treścią art. 481.kc :” § 1: jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi„  Sąd zasądził odsetki od daty zgodnej z żądaniem pozwu, czyli od 1 stycznia 2018 r.

Sygn. akt: I 1 C 3536/18 upr.