Jej zdaniem możliwe jest skorzystanie ze zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.). - Przychody uzyskane z tytułu najmu lokali mieszkalnych mieszczących się w prywatnej nieruchomości, nie są przychodami z działalności gospodarczej (ich źródłem jest najem), dlatego też uzyskiwane przychody mogą być opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym według stawki 8,5 proc. - dowodziła dentystka.

Urząd skarbowy uważał, że nieruchomość, choćby częściowo wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, stanowi środek trwały, nawet jeżeli formalnie nie została uznana za składnik majątku (nie została ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych). Skoro jeden z lokali znajdujących się w budynku jest wykorzystywany na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej i lokal ten nie jest prawnie wyodrębniony - oznacza to, iż cały budynek w którym lokal ten się znajduje jest środkiem trwałym, a więc składnikiem majątku, związanym z pozarolniczą działalnością gospodarczą. Tak uważał m.in. NSA (25 października 2011 r. sygn. akt II FSK 739/10).

Urzędnicy aparatu skarbowego stanęli na stanowisku, że przychody uzyskane z wynajmu lokali w budynku będącym w istocie środkiem trwałym w prowadzonej działalności gospodarczej stanowią przychody z tej działalności, a nie są przychodami z odrębnego źródła jakim jest najem nieruchomości. W konsekwencji istnieje konieczność opodatkowania uzyskanych z tego tytułu dochodów na tzw. zasadach ogólnych.

W skardze na taką interpretację prawa, skierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, dentystka wniosła o uznanie jej stanowiska za prawidłowe oraz zasądzenie kosztów postępowania. Zarzuciła ona urzędnikom dokonanie błędnej wykładni przepisów prawa (nieuprawnione przyjęcie, że źródłem przychodów z tytułu najmu lokali jest działalność gospodarcza). Skargę uzasadniała, że jest właścicielką nieruchomości (wcześniej stanowiła ona własność jej męża), przedmiotem jej działalności jest tylko praktyka lekarska, a nie sprzedaż, czy wynajem nieruchomości. Cała nieruchomość (budynek i lokale) pozostają jej majątkiem osobistym i nie są składnikami majątku związanymi z działalnością gospodarczą.

WSA uznał, że twierdzenie, iż podatnik, prowadzący konkretną działalność gospodarczą, rozszerza ją z mocy prawa podatkowego, tylko dlatego, że posiada określony majątek (składnik) oznaczałoby zaprzeczenie istoty wolności działalności gospodarczej i naruszałoby porządek konstytucyjny. Zatem stanowisko, że wystarczającym powodem uznania budynku, iż jest związany z działalnością gospodarczą, bo podatnik prowadzi gabinet dentystyczny i wykorzystuje w tym celu część  obiektu (jeden lokal) nie znajduje uzasadnienia w sytuacji, gdy nie zostało ustalone, że dentystka prowadzi również działalność gospodarczą polegającą na wynajmie lokali.

Samo posiadanie budynku z lokalami (mieszkalne i inne) niewyodrębnionymi prawnie i ich wynajmowanie przez podatnika nieprowadzącego działalności gospodarczej w tym zakresie (najem) nie stanowi o konieczności kwalifikowania takich przychodów do przychodów z działalności gospodarczej.

Jeżeli na potrzeby związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą wykorzystywana jest jedynie część budynku (lokal), to nie można twierdzić, że cały budynek jest środkiem trwałym, jeżeli nie był (w całości) do takiej działalności wykorzystywany.

WSA ostatecznie uznał racje dentystki.

Sygn. akt: I SA/Gl 1187/12 WSA w Gliwicach (lipiec 2013 r.).