lekarz dentysta, który podczas wykonywania zawodu powziął takie podejrzenie u pacjenta, jest obowiązany niezwłocznie zgłosić właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu i właściwemu okręgowemu inspektorowi pracy każdy przypadek podejrzenia choroby zawodowej.
Niestety lekarz dentysta taką chorobę może stwierdzić przede wszystkim u siebie. W większości przypadków są to schorzenia kręgosłupa, kończyn dolnych, chociaż także choroby zakaźne i pasożytnicze. Te jednak stanowią niewielki odsetek (ok. 7 proc.) wszystkich chorób zawodowych dotykających stomatologów.

Na co lekarz dentysta powinien zwracać uwagę przy stawianiu tezy o chorobie zawodowej? Czynniki, o których mówią przepisy w większości przypadków nie mogą być ocenione przez lekarzy dentystów, dlatego ci - jak dotychczas - tylko w wyjątkowych sytuacjach zgłaszają przypadki podejrzeń występowania choroby zawodowej.

Czynnikami tymi są:
- czynniki chemiczne i fizyczne (rodzaj czynnika, wartość stężeń lub natężeń i średni czas narażenia zawodowego);
- czynniki biologiczne (rodzaj czynnika, ustalenie kontaktu, okresu utajenia oraz stwierdzenie mechanizmu działania lub drogi szerzenia się czynnika, bez konieczności określenia stężenia tego czynnika);
- czynniki o działaniu uczulającym - alergeny (rodzaj czynnika i stwierdzenie kontaktu z takim czynnikiem w czasie pracy, jeżeli występował on w środowisku pracy, narzędziach pracy, surowcach, półproduktach lub gotowych wyrobach, bez konieczności określania stężenia tego czynnika);
- czynniki o działaniu rakotwórczym (substancje chemiczne, ich mieszaniny, czynniki lub procesy technologiczne o działaniu rakotwórczym lub mutagennym), na pierwotną lokalizację nowotworu i okres latencji;
- sposób wykonywania pracy (określenie stopnia obciążenia wysiłkiem fizycznym oraz chronometraż czynności, które mogą powodować nadmierne obciążenie odpowiednich narządów lub układów organizmu ludzkiego).