Profesor Hubert Wanyura urodził się 16 marca 1942 r. w Warszawie, w rodzinie lekarskiej. Po odbyciu studiów na Oddziale Stomatologii Wydziału Lekarskiego AM w Warszawie, w maju 1965 r., uzyskał stopień lekarza dentysty. Po ukończeniu studiów, w czerwcu 1965 r., podjął pracę jako młodszy asystent na Oddziale Chirurgii Szczękowej PSK nr 1 w Warszawie.

W trakcie pracy zawodowej ukończył Wydział Lekarski AM w Warszawie, uzyskując stopień lekarza medycyny. Po odbyciu obowiązkowego stażu podyplomowego rozpoczął specjalizację z chirurgii ogólnej. Szkolenie specjalizacyjne odbył w III Klinice Chirurgii Ogólnej AM w Warszawie pod kierunkiem prof. dr. hab. n. med. Brunona Szczygła. Specjalizację I stopnia z chirurgii ogólnej uzyskał w 1973 r., zaś II stopień z chirurgii szczękowo -twarzowej w 1974 r. pod kierunkiem prof. Leszka Krysta.

W latach 1974 -1978 lek. med. i lek. dent. Hubert Wanyura, nie zmieniając dotychczasowego miejsca zatrudnienia, rozpoczął pracę jako nauczyciel akademicki w Klinice Chirurgii Szczękowej i Stomatologicznej IS AM w Warszawie na etacie starszego asystenta.

Po obronie rozprawy doktorskiej pt. Ocena bakteriemii występującej po usunięciu zębów w znieczuleniu ogólnym - uzyskał stopień doktora nauk medycznych, zaś w 1979 r. - został mianowany adiunktem.

W latach 1978- 1980 oraz 1982- 1983 odbył szkolenie specjalistyczne w Centrum Medyczno- Chirurgicznym Foch (Francja) na Oddziale Kraniochirurgii, Chirurgii Plastycznej i Oparzeń kierowanym przez prof. Paula Tessiera.

Po powrocie do kraju został oddelegowany do pracy na Oddziale Kliniki Chirurgii Szczękowej i Stomatologicznej IS AM w Warszawie, gdzie w latach 1984 -1985 pełnił funkcję zastępcy ordynatora Kliniki, zaś w latach 1985 -1986 – funkcję ordynatora.

Na podstawie rozprawy habilitacyjnej pt. Własne propozycje leczenia złamań oczodołu w 1990 r. uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk medycznych. W latach 1991 -1999 pełnił obowiązki zastępcy kierownika I Kliniki Chirurgii Szczękowo -Twarzowej IS AM w Warszawie, mieszczącej się przy ul. Nowogrodzkiej 59, w pawilonie XI.

Stanowisko prof. nadzw. AM w Warszawie uzyskał w 1998 r., zaś tytuł naukowy profesora w 2001 r.

Od 1 października 1999 r. objął kierownictwo I Kliniki Chirurgii Szczękowo -Twarzowej IS AM w Warszawie. Prodziekan Oddziału Stomatologii I Wydziału Lekarskiego (w latach 1999- 2005). Pełnił także funkcję  konsultanta krajowego w dziedzinie chirurgii szczękowo - twarzowej.

 Profesor Hubert Wanyura jest autorem lub współautorem ok. 200 publikacji, a także ponad stu doniesień wygłoszonych na kongresach lub zjazdach krajowych.

Otrzymał wiele nagród naukowych i organizacyjnych rektora UM w Warszawie. Laureat dwóch nagród zespołowych ministra zdrowia oraz nagród naukowych Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego.

Członek honorowy Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego.

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Medalem za Zasługi dla Akademii Medycznej w Warszawie.

Profesor Wanyura brał aktywny udział w pracach polskich towarzystw naukowych. Dzięki jego zapałowi i pracowitości wiele zyskały:
Polskie Towarzystwo Stomatologiczne
Polskie Towarzystwo Chirurgii Plastycznej i Rekonstrukcyjnej:
Polskie Towarzystwo Chirurgii Jamy Ustnej i Chirurgii Szczękowo -Twarzowej
Polskie Towarzystwo Dysfunkcji Narządu Żucia
Polskie Towarzystwo Chirurgii Podstawy Czaszki
Międzynarodowe Towarzystwo Chirurgów Jamy Ustnej i Szczękowych
Europejskie Towarzystwo Chirurgów Czaszkowo -Szczękowo -Twarzowych
Francuskie Towarzystwo Chirurgów Szczękowo- Twarzowych

Był redaktorem naczelnym miesięcznika „Czasopismo Stomatologiczne”, będącym organem naukowym PTS, członkiem komitetu redakcyjnego czasopisma „Protetyka Stomatologiczna”

Członek zespołu ekspertów CMKP ds. Akredytacji w Dziedzinie Chirurgii Stomatologicznej

Od początku pracy zainteresowania kliniczne i naukowe prof. H. Wanyury koncentrowały się wokół problemów dotyczących:
• diagnozowania, klasyfikowania oraz chirurgicznego leczenia różnorodnych złamań szkieletu czaszkowo-twarzowego i ich następstw,
• postępowania diagnostyczno-leczniczego w nowotworach czaszki, twarzy, jamy ustnej i szyi,
• chirurgicznego leczenia gnatycznych wad czaszkowo-szczękowo-twarzowych,
• chirurgicznej dekompresji oczodołów w leczeniu złośliwego wytrzeszczu naciekowo-obrzękowego w chorobie Gravesa,
• diagnostyczno-leczniczej artroskopii stawów skroniowo-żuchwowych,
• endoskopii niektórych schorzeń zatok obocznych nosa oraz schorzeń dużych gruczołów ślinowych za pomocą sialoendoskopii.