• Wszechstronna i najnowsza wiedza z zakresu profilaktyki raka jamy ustnej, przedstawiana przez ekspertów z całego świata.
• Zwięzła treść i czytelna szata graficzna.
• Nieodpłatny dostęp online. 

Powstała polska edycja książki "Profilaktyka nowotworów jamy ustnej", którą zredagowały dr Anna Lella – specjalista periodontolog i dr hab. n med. Halina Borgiel-Marek – specjalista chirurgii szczękowo-twarzowej i chirurgii stomatologicznej. 

Choroba nowotworowa rozwijająca się w części twarzowej czaszki przebiega początkowo w sposób niezauważalny. Brak dolegliwości w jej początkowym stadium sprawia, że chorzy z nowotworami złośliwymi jamy ustnej zgłaszają się do leczenia zbyt późno – podkreśla dr hab. n med. Halina Borgiel-Marek.

Na raka jamy ustnej zapada 600 tys. osób na świecie

Książka została napisana przez specjalistów z całego świata, którzy podzielili się swoją wiedzą. Podejmuje ona tematykę zdrowia jamy ustnej zintegrowanego ze zdrowiem ogólnym. Książka stanowi cenną pozycję wydawniczą wspierającą lekarzy dentystów i chirurgów stomatologicznych w identyfikacji i wczesnej walce z chorobą.

- Rak jamy ustnej stanowi ogólnoświatowy problem zdrowotny z uwagi na zapadalność ocenianą na ponad 600 tys. przypadków rocznie. Jest najczęstszym nowotworem złośliwym regionu głowy i szyi, szóstym na liście raków na świecie. W Polsce nowotwór ten stanowi około 2,5 proc. ogólnej liczby wszystkich zachorowań na nowotwory złośliwe.

Pacjent z rakiem jamy ustnej jest leczony zwykle za późno

Najczęstszymi miejscami jego występowania są: dno jamy ustnej, dolna powierzchnia języka, trójkąt zatrzonowcowy oraz policzek. Statystyki onkologiczne są bezlitosne. Mimo nowoczesnej diagnostyki i terapii pacjenci nadal zgłaszają się do leczenia w III i IV stopniu zaawansowania choroby nowotworowej. Szybkie rozpoznanie zmiany nowotworowej często warunkuje powodzenie leczenia. W przypadku raka jamy ustnej szanse na pięcioletnie przeżycie wynoszą 80 proc., gdy zostanie on rozpoznany we wczesnym stadium choroby. Niestety ponad połowa pacjentów obciążonych tą chorobą umiera w ciągu pięciu lat od rozpoznania.