Do kontaktu z pacjentem mającym problemy ze słuchem studia nie przygotowują. Jednak i tacy trafiają do gabinetu.

2-3 dzieci na 1000 rodzi się z wadą słuchu. Słuch pogarsza się wraz z wiekiem a to oznacza, że 25 proc. pacjentów w wieku 65-74 lata, połowa pacjentów powyżej 75 roku życia będzie miała ubytki słuchu.

Tak jak w przypadku innych pacjentów, także i tych trzeba poinformować o stanie uzębienia i potrzebnym leczeniu. Z powodu bariery językowej  wiele osób niesłyszących  boi się, że nie zostanie zrozumiana. Odczuwany przez nie niepokój przed wizytą u dentysty jest większy niż w przypadku dobrze słyszących pacjentów. Jeśli na początku dentysta poświęci więcej czasu na rozmowę, pacjent będzie się czuł o wiele bardziej komfortowo.

Jak się porozumiewać
- Należy być przygotowanym na kilka metod komunikacji. Zapisy na wizyty powinny być bardzo proste na przykład mailem lub przez stronę internetową gabinetu. Można takiej osobie  udostępnić numer komórki, by mogła wysyłać sms-y w razie potrzeby.

- Wizualne pomoce są potrzebne. Amerykańscy dentyści mają przygotowane opisy najczęściej stosowanych procedur razem z ilustracjami dostępnymi przez internet oraz w formie wydruku. Można także posługiwać się zdjęciami sprzed i po zabiegu, by pacjent mógł być w pełni poinformowany na temat leczenia.

- Czytanie z ust także ma swoje ograniczenia, a poza tym tej umiejętności nie należy oczekiwać. Nie wszyscy niesłyszący to potrafią, a nawet jeśli to zwykle w ograniczonym zakresie. Zaledwie jedna trzecia wypowiadanych słów jest odczytywana z ruchu warg, gdyż wiele dźwięków powstaje w głębi jamy ustnej, a ruch warg wygląda tak samo.

Zwiększona uwaga
- Należy być szczególnie ostrożny przy rozpoczynaniu opracowania ubytku. Pacjenci niesłyszący nie odbierają sygnałów dźwiękowych, w ich przypadku uruchomienie turbiny nie zapowiada, że dentysta przystępuje do pracy, więc mogą być zaskoczeni. Ponadto są bardziej wrażliwi na wibracje, więc niektórzy dentyści stosują laser lub abrazję powietrzną zamiast tradycyjnych metod opracowywania ubytku.

Kiedy przyda się tłumacz języka migowego
- Tłumacz pewnie nie będzie potrzebny, gdy kontakt z niesłyszącą osobą sprowadza się do rutynowej procedury. Jednak gdy trzeba ustalić wiele szczegółów podczas wywiadu tłumacz może być niezbędny. Nie należy za wiele liczyć na przyjaciół lub członków rodziny pacjenta. Po pierwsze mogą nie znać języka migowego w wystarczającym stopniu. Ponadto ich emocjonalny związek w niesłyszącą osobą będzie utrudniał komunikację w przypadku poważnego problemu stomatologicznego. A przede wszystkim w ten sposób zasada tajemnicy lekarskiej zostaje złamana.

- Rozmowa „pisana” nie zawsze jest dobrym wyjściem. Robienie notatek może zdać egzamin w przypadku krótkiej rozmowy. Ale nie zastąpi tłumacza, ponieważ język migowy ma swoją własną strukturę, gramatykę i zasady odmienne od języka mówionego, gdy trzeba porozumieć się w kwestii zawiłych szczegółów i niuansów.

- Trzeba być świadomym swojego języka ciała, on także wiele przekazuje. Przed rozpoczęciem rozmowy należy zwrócić uwagę pacjenta na przykład dotykając jego ramienia. Jeśli podczas wizyty obecny jest tłumacz, nie należy kierować się w jego stronę, ale do pacjenta. Dentysta powinien się upewnić, że jego twarz jest dobrze oświetlona i nie ma maseczki na ustach. Trzeba mówić powoli i wyraźnie, ale nie nienaturalnie wolno, używać prostych słów i krótkich zdań. Zawsze świetnie sprawdzają się wszystkie wizualne pomoce.

Więcej: dmdtoday.com