Skorzystanie z usług stomatologicznych bezpośrednio po wybuchu pandemii koronawirusa nie było łatwe, bo duża część gabinetów stomatologicznych, związana kontraktami z NFZ, została zamkniętych. Nie była to zbyt dokuczliwa dolegliwość dla pacjentów (poza przypadkami bólowymi i kontynuacją niektórych rodzajów leczenia), bo ci unikali wizyt u dentysty z obawy przed zarażeniem koronawirusem.

Po stronie świadczeniodawców również występowały takie same obawy połączone z  brakiem wytycznych jakie procedury, chroniące przed zakażeniem, należy stosować. Jak się pojawiły wytyczne, nie było środków ochrony indywidualnej, aby wypełnić obowiązujące standardy. Jak pojawiły się śoi, to ceny ich zakupu czyniły deficytowymi szereg procedur stomatologicznych, kosztorysowanych zgodnie z taryfikatorem NFZ. Nie bez znaczenia były rekomendacje ze strony państwowych instytucji, sugerujące odkładanie mniej pilnych wizyt stomatologicznych. Nadrobienie zaległości przy wciąż niestabilnej sytuacji epidemicznej okazało się  niemożliwe.

Taka sytuacja doprowadziła do niezrealizowania planu kosztów świadczeń zdrowotnych przez lekarzy dentystów, którzy wykonali ten plan zaledwie w 86,71 proc.

Nie był to żaden ewenement na rynku usług w publicznej ochronie zdrowia, aczkolwiek regres w stomatologii był największy. Dla porównania wskaźnik wykonań planu w poz wynosił 99,01 proc., w ambulatoryjnej opiece specjalistycznej 90,48 proc., w leczeniu szpitalnym 95,53 proc. Poniżej 90 proc., oprócz stomatologii, uplasowała się także rehabilitacja lecznicza - 88,91 proc. i lecznictwo uzdrowiskowe - 87,85 proc.

W 2019 r. wartość wykonanych kontraktów w leczeniu stomatologicznym wyniosła 1,846 mln zł, plan na 2020 r. zakładał wydatki rzędu 1,912 mld zł, wykonanie planu nastąpiło na poziomie 1,658 mld zł. W efekcie NFZ „zaoszczędził” na leczeniu stomatologicznym 254,091 mln zł. W 2020 r. wydano nominalnie mniej pieniędzy niż w 2019 r. (o 10,22 proc.). To największy spadek wśród świadczeń zdrowotnych. Na przykład w poz nastąpił wzrost (o 10,71 proc.), w ambulatoryjnej opiece specjalistycznej (o 4,01 proc.), w leczeniu szpitalnym (aż o 11,25 proc.), w programach lekowych (o 9,82 proc.). Tendencja spadkowa (chociaż mniejsza niż w stomatologii) zanotowana została także w rehabilitacji leczniczej – spadek o 3,36 proc.